فرهنگ سیاسی

سیستمهای احمق یا مدیران جلسه‌ای؟


همه ما می‌دانیم که مدیران بسیار سرشان شلوغ است. دلیل اصلی آن هم این است که دائم جلسه دارند. علت آن این است که باید در مورد موضوعات متعددی تصمیم بگیرند. البته پوشیده نیست که بخشی از این کارها و جلسات نیز تشریفاتی است. خوب چرا این تصمیمات از طریق دیگری گرفته نمی‌شود؟

مثلا چرا کارهای گسترده کارشناسی در قالب یک گزارش خوب تهیه نمی‌شود و مدیر از طریق خواندن آن گزارش تصمیم نمی‌گیرد؟ می‌توان گفت به همان دلیل که بسیاری از اساتید، پایان نامه دانشجویان را نمی‌خوانند و تنها در جلسه به ارائه وی گوش می‌دهند و نظر می‌دهند.

ریشه این ماجرا پدیده «احمق بودن سیستمها»ست (Stupid). بسیاری از سیستمها در کشور ما احمق هستند و این باعث می‌شود که درست کار نکنند و لذا مدیران ناگزیر باید دائم با آنها کلنجار بروند. پس با دو سیستم احمق و سیستم هوشمند روبرو هستیم. اما فرق این دو سیستم در چیست؟ مثلا آیا سیستم بیمارستانی ما هوشمند است یا احمق؟ سیستم حمل و نقل؟ سیستم علمی؟ مالیاتی؟ ثبت اسناد؟ تامین اجتماعی؟ گمرک؟ بازنشستگی؟ آموزش و پرورش؟ کنکور؟

سیستم هوشمند سیستمی است که ظاهر آن ساده است و شما به راحتی با آن مواجه می‌شوید و کار خود را انجام می‌دهید ولی در پشت آن، پیچیدگی بسیار زیادی وجود دارد که شما اصلا نمی‌بینید. شما از کار کردن با سادگی آن لذت می برید در حالیکه نمی‌دانید چقدر طراحی پیچیده‌ای دارد. در مقابل، سیستم احمق سیستمی است که ظاهری پیچیده دارد و شما در کار کردن با آن دچار مشکلات می‌شوید در حالیکه پشت آن بسیار ساده است و توان خاصی ندارد. در عمل اتفاقی که می‌افتد این است که در سیستم هوشمند، شما بار خاصی متحمل نمی‌شوید و خیلی ساده با آن کار می‌کنید در حالیکه در سیستم احمق، همه بار بر روی دوش شماست.

مثلا گوگل را فرض کنید. پیچیده‌ترین سیستم دنیاست و در عین حال ساده ترین ظاهر را دارد. اما در مقابل، در سیستم ارزیابی آموزشی، همه بار بردوش دانشجو و دانش‌آموز و خانواده وی است در حالیکه در باطن خبری نیست و معلوم نیست چه چیز را می‌سنجد. یا در سیستم ارتقای اساتید، باید نمره‌ها را تک تک از جاهای مختلف جمع‌آوری کنی و همه بار بر روی دوش توست و آن طرف چک می‌کند که نمرات را آوردی یا نه. وارد یک بیمارستان که می‌شوی، همه کارها را باید خودت انجام دهی. خلاصۀ ماجرا اینکه باید بدوی.

در سیستمهای احمق، مدیران ناگزیر می‌شوند تا برای همه چیز تصمیم‌گیری کنند. باطن سیستم خبری نیست. جوک معروفی بود که می‌گفت درون سر طرف را که شکافتند صرفا یک سیم بود که دو تا گوش را به‌هم وصل می‌کرده که نیفتد؛ این همان حکایت سیستم احمق است. اما متاسفانه مدیران به جای اینکه تلاش کنند سیستم‌سازی کنند، خود به روش احمقانۀ دیگری به مدیریت می‌پردازند و آن همانا حل مسائل و چالشهای آن یکی پس از دیگری از یک جلسه به جلسه دیگر است. اینطوری میشود که مدیر ما همیشه سرش شلوغ است.

....... این سیستمها هستند که احمق هستند و اگرچه مدتی کنترل و مدیریت فردی می شوند، اما ناگهان از یک جایی کار خراب می‌شود و همه چیز می‌ریزد بیرون. حال سوال این جاست که چه کسی و چه زمانی بالاخره آستین همت بالا خواهد زد و سیستمها را به صورت هوشمند طراحی خواهد کرد؟ آیا این تغییرات باید از بالا به پائین باشد؟ آیا باید منتظر تغییر نسل باشیم؟ یا پائین به بالا هم میتوان کاری کرد؟

به نظرم هر کسی از پائین هم می‌تواند در سیستمهایی که خودش حضور دارد تلاش کند و هوشمندی را به آنها تزریق کند. با هر بهبود ساده، سیستمها هوشمندتر می‌شوند...

مدیرانی که خود را به احمقانگی سیستمها تسلیم می‌کنند، بهتر است شغل دیگری برای خود برگزینند. انتظار می رود یک مدیر (حال می خواهد رئیس بانک مرکزی باشد یا وزیر اقتصاد یا رئیس یک سازمان)، تحلیل خوبی از سیستم خود داشته باشد و آن را از نو طراحی کند. طرحی که هوشمندانه باشد و بتواند به راحتی با شبیه سازی نیازهای مراجعان، به آنها پاسخ دهد...........

خدایا پناه می‌بریم به تو از دست سیستمهای احمق و مدیران جلسه‌ای!

-بخشی از یادداشت علی بابایی


@politicalculture

بلوغ روانی یعنی اینکه:

بدانیم چگونه چیزهایی که برای دیگران اهمیت دارد را درک کنیم حتی اگر آن چیزها برای خودمان اهمیت چندانی نداشته باشد.

@politicalculture

قابل توجه هنرمندان و موسیقی دانان ایرانی

بزرگترین فستیوال موسیقی آلمان سال آینده با محوریت فرهنگ و موسیقی ایرانی برگزار خواهد شد.


فستیوال رودل-اشتات Rudolstadt-Festival یکی از مهمترین رویدادهای موسیقی آلمان است که هر ساله در این شهر برگزار می شود. سال گذشته بیش از 100 هزار نفر از رویداد هنری دیدن کردند.

این فستیوال هر ساله با محوریت یک کشور انجام می شود. طبق اعلام مسئولان این فستیوال، سال آینده فرهنگ و موسیقی ایرانی موضوع اصلی آن خواهد بود.

هنرمندان و موسیقی دانان ایرانی این فرصت را دارند تا سال آینده برنامه های خود را در قالب کنسرت، رقص های محلی و تکنوازی ارائه کنند.

یکی از ویژگی‌های مهم فستیوال رودل-اشتات توجه به هنر، فرهنگ و موسیقی بومی کشورهای مقصد است. این برنامه سال آینده طی روزهای 4-7 جولای 2019 برگزار می شود.



@dachstudien
🇪🇺🇩🇪
کانال تخصصی مطالعات آلمان و اروپا



جهت ارتباط مستقیم با فستیوال و درخواست شرکت در آن، هنرمندان می توانند از طریق سایت زیر اقدام کنند:

https://rudolstadt-festival.de/en/

@politicalculture

سیستم آموزشی فنلاند در سی و چند سال توانست از پایین ترین جایگاه عملکرد بین المللی به بهترین جایگاه برسد.


_ زیربنای سیستم آموزشی فنلاند عدالت آموزشی است.
_ دارایی و درآمد خانواده، "هیچ" اثری بر کیفیت آموزشی که کودک دریافت می کند، ندارد.
لازمه قطع رابطه درآمد خانواده با کیفیت آموزش فرزندان، واقعیت های زیر است که در سیستم آموزشی فنلاند تحقق یافته :

_در فنلاند هیچ مدرسه خصوصی وجود ندارد و تمام مدارس دولتی و بدون شهریه هستند
_سرویس مدرسه و لوازم موردنیاز برای تحصیل، برای تمام دانش آموزان فراهم و رایگان است

_تمام دانش آموزان از وعده غذایی گرم یکسان و به رایگان در مدرسه استفاده می کنند

_خدمات بهداشتی، دندانپزشکی، و مشاوره روانشناسی به تمام دانش آموزان به طور مرتب و رایگان ارائه می شود


ساده تر اینکه: اگر به یک مدرسه فنلاندی قدم بگذارید، راهی برای تشخیص اینکه کدام کودک از خانواده متمول آمده و کدام از خانواده کم درآمد، نخواهید داشت.

اما همه چیز با چند سیاست و سرمایه گذاری در راستای توسعه_عدالت_آموزشی درست می شود؟! قطعا نه! اجزای دیگر سیستم آموزشی فنلاند بسیار جالب توجه است.

بخش مهمی از سیستم آموزش، قطعا معلمان هستند:

_اگر در فنلاند کسی از شما بپرسد چه کاره هستید و بگویید معلم، تحسین را در نگاه و احتمالا در کلامش خواهید دید: پرستیژ اجتماعی معلمان در فنلاند، در حد وکلا، یا پزشکان و بلکه بالاتر است.

اگر به عنوان معلم، با ناشر کتاب درسی تماس بگیرید و اشتباهی را که در محتوای درسی به نظرتان رسیده تذکر دهید، احتمالا خیلی زود شاهد تغییر محتوا و اصلاح آن خواهید بود:
در فنلاند با شما به عنوان یک معلم، بسیار حرفه ای برخورد می شود.

_اما فراموش نکنیم که "راه حل ساده وجود ندارد" :
آنچه که در سیستم آموزشی فنلاند شاهد آن هستیم، نیاز به زیرساخت هایی دارد، که اگر نباشد، هیچ دردی دوا نخواهد شد.


_گزینش معلمان چگونه است؟

اول از همه لازم است در رشته تحصیلیتان مدرک کارشناسی ارشد داشته باشید.

دوم، باید در دوره های ویژه مهارت آموزش و کلاس داری شرکت کنید: این دوره ها فقط توسط هشت دانشگاه در فنلاند ارائه می شود و ورود به آنها بسیار دشوار است.

از همه مهمتر، باید از فرآیند دشوار گزینش دو مرحله ای عبور کنید:

از هر ده نفر، فقط یک نفر از مرحله اول عبور می کند، و در مرحله دوم از هر سه نفر دو نفر مردود خواهند شد.

اگر هوش خیلی بالا و نمرات عالی ندارید، نگران نباشید؛ برنامه_ریزی سیستم آموزشی فنلاند به گونه ای است که معلمانی از تمام قشرها و سطح هوش داشته باشند.

آنچه در قبولی شما تعیین کننده است، داشتن " انگیزه بالا " برای معلمی است. بدانید که قانع کردن تیم مصاحبه کننده در این خصوص بسیار دشوار است.
خواهرزاده مشاور عالی آموزش فنلاند می گوید: "باور نمی کردم که مرا با این نمرات و پیشینه تحصیلی عالی رد کنند.

اما آنها گفتند پاسخ من به سوال "چرا می خواهی معلم شوی؟" برایشان قانع کننده نبوده و مرا رد کردند."

اینها بخشی از موفقیت سیستم آموزشی فنلاند است که در حال حاضر الگوی آموزش و پرورش دنیاست.

@politicalculture

تا زمانی که تودۀ مردم برای بهبود حال یکدیگر احساس مسئولیت نمی‌کنند در آن جامعه هرگز عدالت اجتماعی تحقق نخواهد یافت!

هـلــن کــلـــر

@politicalculture

ﺭﻭﺯﯼ ﭘﺴﺮﯼ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺳﻮﺍﺭ ﺑﺮ ﻣﺎﺷﯿﻨﯽ ﺑﻮﺩ ﺩﺭ ﺟﺎﺩﻩ ﺍﯼ ﭘﺮپیچ ﻭ ﺧﻢ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺣﺮﮐﺖ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﮐﻪ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﭘﺪﺭ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﯾﮏ ﺗﺼﺎﺩﻑ ﺳﺨﺖ ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺑﻪ ﺩﺭﻩ ﺳﻘﻮﻁ می کند ،
ﭘﺪﺭ ﺩﺭ ﺟﺎ ﻓﻮﺕ می کند ﺍﻣﺎ ﭘﺴﺮ ﺗﻮﺳﻂ ﻧﯿﺮﻭﻫﺎﯼ ﺍﻣﺪﺍﺩﯼ ﻧﺠﺎﺕ می یاﺑﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ داده می شود

ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺭﯾﯿﺲ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺮﺭﺳﯽ ﻭﺿﻌﯿﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﮐﻮﺩﮎ ﺑﻪﻣﻼﻗﺎﺕ ﺍﻭ می رود، ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎﺭﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺷﮕﻔﺘﯽ ﻣﺘﻮﺟﻪ می شود ﮐﻪ ﺁﻥ ﮐﻮﺩﮎ، ﭘﺴﺮ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﺳﺖ!

ﺳﻮﺍﻝ:
ﺍﮔﺮ ﭘﺪﺭ ﮐﻮﺩﮎ ﻓﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ، ﭘﺲ ﺭﯾﯿﺲ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ ﺍﺳﺖ؟!
چندثانیه فکر کنید سپس بخوانید؛

ﮔﺎﻫﯽ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺎﺧﻮﺩﺁﮔﺎﻩ ﺑﻪ ﺍﻓﮑﺎﺭﯼ ﭼﻨﮓ ﻣﯿﺰﻧﺪ ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﭘﺸﺘﻮﺍﻧﻪ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺁﻥ ﻧﺪﺍﺭد!
ﺁﯾﺎ ﮐﺴﯽ ﺑﻪ ﻓﮑﺮﺵ ﺭﺳﯿﺪ ﮐﻪ ﺭﺋﯿﺲ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﻤﮑﻦ ﺍﺳﺖ ﯾﮏ ﺯﻥ ﺑﺎﺷﺪ؟!

ﺍﮔﺮ ﺗﻔﮑﺮ ﻗﺎﻟﺒﯽ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻨﺴﯿﺖ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺷﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦﺳﻮﺍﻝ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺭﺳﺖ می دادیم،
ﺑﻠﻪ ﺭﺋﯿﺲ ﺑﯿﻤﺎﺭﺳﺘﺎﻥ ﻣﺎﺩﺭ ﭘﺴﺮ ﺑﻮﺩ
ﻣﮕﺮ ﻓﻘﻂ یک ﻣﺮﺩ ﻣﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﺭﺋﯿﺲ ﺑﺎﺷﺪ؟!

ﺍﻣﺮﻭﺯه ﻣﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺍﺳﯿﺮ ﺗﻔﮑﺮﺍﺕ ﻗﺎﻟﺒﯽ ﺧﻮﺩ ﻫﺴﺘﯿﻢ، ﺗﻔﮑﺮ ﻗﺎﻟﺒﯽ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺟﻨﺴﯿﺖ ﻧﯿﺴﺖ ...

«ﺗﻔﮑﺮ ﻗﺎﻟﺒﯽ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﺍﯼ می تواند ﺑﺎشد.»

@politicalculture

توانستند با منطق سوسیال دموکراسی ( معادل قسط در اقتصاد اسلامی) به این مساله پاسخ بدهند و این سیاست را جایگزین کردند که بوسیله مالیات می توان اقشار طبقه متوسط یا آسیب پذیر جامعه را تحت حمایت قرارداد و ضمن احترام به مالکیت خصوصی و تلاش فعالان اقتصادی، نهاد تامین اجتماعی را تقویت نمود و سرمایه های جامعه را با ارائه خدمات درمانی، آموزشی و رفاهی رایگان و کم هزینه، عادلانه توزیع نمود.

@politicalculture

سوء تفاهمی به نام مالیات

مالیات در ایران از قدیم چرخه معیوبی داشته و هیچ دولتی در اصلاح آن موفق نبوده است. یا کارکردش مبتنی بر قواعد علم اقتصاد و اصول سیاست مالی نبوده یا اندازه و میزانش تناسب نداشته یا چرخه‌اش معیوب بوده یا در ذهن دولت‌ها صرفا ابزار تأمین کسری بودجه بوده است. از همه مهم‌تر این‌که در خیلی از کشورها مالیات عموما صرف باز‌توزیع درآمدها با هدف کاهش فقر و افزایش رفاه می‌شود،در ایران اما مالیات را بیشتر صرف هزینه‌های جاری دولت می‌کنند.

اجازه بدهید به عنوان فعال اقتصادی نظرم را درباره نارسایی های مالیاتی کشور بیان کنم.

مالیات برای مالیات دهنده ایرانی دو ایراد اساسی دارد:
یکی چرخه گرفتن مالیات است و دیگری نحوه هزینه کرد آن.
در حال حاضر به نظر می‌رسد بیش از 60 درصد اقتصاد‌ایران از پرداخت مالیات طفره می‌رود. در این چرخه معیوب،صرفا حقوق‌بگیران و فعالان اقتصادی که فعالیت شفاف و قانونی دارند مجبور به پرداخت مالیات هستند اما آنها که فعالیت غیررسمی و زیرزمینی دارند،عموما از پرداخت مالیات می‌گریزند. گذشته از آن به نظرم ایران تنها کشوری است که افراد برای پرداخت مالیات ناچارند در صف بایستند و زمان و هزینه زیادی صرف آن کنند.
در عین حال بی‌عدالتی درسیاستگذاری و دریافت مالیات در کنار نظام اداری معیوب و احتمالا فاسد و بروکراسی پیچیده و مندرس، منجر به دشوار شدن فضای کسب وکار در کشور شده و انگیزه فعالیت اقتصادی سالم را از فعالان اقتصادی گرفته است.یک فعال اقتصادی که علاقه دارد سالم فعالیت کند،قطعا با موانع زیادی مواجه است که نظام مالیاتی یکی ازآنهاست.

نحوه محاسبه مالیات هم به گونه‌ای نیست که با واقعیت‌های اقتصادی کشور همخوانی داشته باشد.این چرخه معیوب باعث افزایش پنهان‌کاری و فرار مؤدیان شده و دروغ و تقلب را در بخش خصوصی افزایش داده است.
نکته ناامیدکننده این است که در این چرخه معیوب، فردی که مسائل مالی‌اش را شفاف و علنی کند عملا بازنده می‌شود، بنابراین به سمت پنهان کاری بیشتر حرکت می‌کند.طرفه آن‌که در نظام مالیاتی ما اصل بر خلاف‌گویی افراد است مگر این‌که ثابت کند که درست می‌گوید. در حالی که در کشورهایی که نظام مالیاتی کارآمدی دارند،اصل بر درست گویی افراد است مگر آن‌که خلافش ثابت شود.

نکته قابل توجه دیگر این است که در نظام مالیاتی ایران احتمال زیان مالیات‌دهنده‌ به دلایلی که اشاره کردم ‌خیلی بیشتر از جریمه مالیات گریز است. به این معنی که در کشور ما فردی که مالیاتش را با تأخیر می‌پردازد،جریمه‌هایش نیز بخشیده می‌شود، اما فردی که مالیات را به موقع پرداخت می‌کند، پاداش خوش‌حسابی نمی‌گیرد.
این نارسایی‌ها را کنار نحوه و محل هزینه کرد درآمدهای مالیاتی بگذارید.
یکی از اساسی‌ترین نقص‌های نظام مالیاتی در کشور ما این است که مالیات‌دهنده واقعاً نمی‌داند مالیات پرداختی‌اش کجا مصرف می‌شود.
فردی که مالیات می‌پردازد همیشه این دغدغه را دارد که دولت درآمدهای مالیاتی را کجا خرج می‌کند. از آن‌جا که اساسا مأموریت باز‌توزیع منابع با هدف کاهش فقر در نظام بودجه‌ریزی کشور پیش بینی نشده، مالیات دهنده نسبت به نحوه هزینه کرد درآمدهای مالیاتی مشکوک و نگران است. ‌
به گمانم ایران تنها کشوری است که در آن فعالان اقتصادی مالیات می‌پردازند تا دولتی که مالیات می‌گیرد برای کسب وکار آنها مانع ایجاد کند. مالیات دهنده قطعا با خودش می‌گوید این چه اقتصادی است که باید در آن مالیات داد اما در مقابل،هیچ خدماتی دریافت نکرد؟
فعال بخش‌خصوصی مالیات می‌پردازد که دولت امنیت را برقرار کند،آموزش را بهبود بخشد و بهداشت را فراگیر کند. مالیات دهنده انتظار دارد دولت در عرضه خدمات عمومی حداقل استانداردها را رعایت کند در حالی که نه فقط این مسأله رعایت نمی‌شود که اختلاس‌ها،فسادهای مالی و سوء استفاده‌های گسترده باعث می‌شود به این موضوع فکر کند که چرا باید مالیات پرداخت در حالی که درآمدهایش صرف خدمات عمومی نمی شود و احتمال فساد نیز در نحوه هزینه کرد درآمدهایش وجود دارد.

يكی دیگر از مشکلات نظام مالیاتی ایران، معافیت‌های بی حساب و کتاب است.
در حال حاضر کشاورزی، صادرات، مناطق آزاد، تعاون،سود سپرده بانکی، نهادهای انقلابی و بنیادها،مناطق محروم،شرکتهای دانش بنیان و ....از مالیات معافند.
اغلب این معافیت‌ها نه تنها به هدف اولیه خود منجر نشدند که به پوششی برای فرار مالیاتی بدل شده‌اند.
با این همه حفره،هرگاه سیاستگذاردر صدد اصلاح قوانین برآمده، ذی‌نفعان قدرتمند اجازه نداده‌اند. این هم خود داستان مفصلی دارد.

محسن جلال‌پور

کانال فرهنگ سیاسی:👇

مساله مالیات ها نه تنها در ایران بلکه در برخی کشورهای توسعه یافته نیز کمابیش بروز می کند که این ناشی از ماهیت توسعه طلب اقتصاد آزاد است که گریزی هم از آن نیست ولی از سالهای انتهای قرن نوزدهم تا کنون بسیاری از کشورهای توسعه یافته با گرایش سرمایه داری

ایران یکپارچه، اندیشه من است!

فراز چمنی

در طول دوران زندگیم به همه جای ایران سفر کرده ام با دوستان زیادی از اقوام گوناگون ایرانی دوستی و معاشرت دارم، سرزمین های دیگری را هم دیده ام، باور کنید هیچ گاه چنین یکپارچگی، تعامل و پیوندی که میان ایرانیان است، ندیده ام. در طول هزاران سال که همه تحت یک حاکمیت زندگی می کنیم، خصوصیات فرهنگی محلی نظیر، زبان ها و گویش ها حتی خط، آداب و سنن خرده فرهنگی خاصی را حفظ کرده ایم ولی با یکدیگر نیز پیوند و وصلت داریم و این زیباست!

به عقیده من، کوبیدن بر طبل موضوعاتی چون فدرالیسم آن هم زمانی که دنیا به اندیشه های همگرایانه چون منطقه گرایی یا جهانی سازی روی آورده است جز یک بیماری روانی و فکری چیز دیگری نمی تواند باشد. این یعنی خیانت به یک تمدن چند هزارساله که همه ما اقوام ایرانی با هم بانی آن بوده ایم که البته، راه چاره آن هم در رویکرد رفاه و توسعه در کشور و در عین حال کسب قابلیت فرهنگ سیاسی اقوام برای ایفای نقش و رقابت سیاسی در سطح ملی نهفته است نه در سوا کردن کاسه خود!

سرزمین و تمدن ایرانی، میراث مشترک همه اقوام ایرانی است که تا این زمان،همه در کنار یکدیگر از آن پاسداری نموده اند و در هیچ جای تاریخ این سرزمین دیده نشده که قومی در اندیشه حذف قومی دیگر باشد. با افتخار بگویم، این رمز ماندگاری و پایداری سرزمین ایران است!

این عبارات را باید امروز بیش از هر زمان دیگری در ذهن خود مرور کنیم و اندیشه ای بسازیم بلکه بتوانیم بیماری فکری متمایز سازی ایرانیان را ریشه کن سازیم.

@politicalculture

مهارت تاب آوری چیست؟

ﺗﺎﺏآوری ظرفیت گذشتن از دشواری پایدار و ترمیم خویشتن است. این ظرفیت می تواند به فرد کمک کند پیروزمندانه از رویدادهای ناگوار زندگی بگذرد و با وجود قرار گرفتن در معرض تنش های شدید، شایستگی های اجتماعی، تحصیلی و شغلی خود را ارتقا ببخشد و متمایز شود.

ویژگی های افراد تاب آور چیست!؟

احساس ارزشمندی:
پذیرفتن خود به عنوان فردی ارزشمند، احترام قائل شدن برای خود و توانایی های خود، سعی در شناخت نقاط مثبت خود و پرورش دادن آنها و از طرف دیگر شناخت نقاط ضعف و کتمان نکردن آن ها.

مهارت حل مسئله:
افراد تاب آور ذهنیتی تحلیلی – انتقادی نسبت به توانایی های خود و شرایط موجود دارند، در مقابل شرایط مختلف انعطاف پذیرند و توانایی شگفت انگیزی در پیدا کردن راه حل های مختلف درباره یک موقعیت یا مسئله خاص دارند.

مهارت های اجتماعی:
افراد تاب آور مهارت های ارتباط با دیگران را خیلی خوب آموخته اند. آن ها می توانند در شرایط سخت هم شوخ طبعی خودشان را حفظ کنند، با دیگران صمیمی شوند و در مواقع بحرانی از حمایت اجتماعی دیگران بهره ببرند، ضمن اینکه می توانند سنگ صبور خوبی باشند.

خوش بینی:
اعتقاد راسخ به این که آینده می تواند بهتر باشد و احساس امید و هدفمندی، از ویژگی های دیگر افراد تاب آور است. این افراد باور دارند که می توانند زندگی و آینده خود را کنترل کنند.

همدلی:
افراد تاب آور توانایی برقراری رابطه توأم با احترام متقابل با دیگران را نیز دارند.

@politicalculture

زوج جوانی به محل جدیدی نقل مکان کردند .
صبح روز بعد هنگامی که داشتند صبحانه میخوردند ، از پشت "پنجره" زن همسایه را دیدند که دارد لباس هایی را که شسته است آویزان میکند .
زن گفت :
ببین ؛ لباسها را خوب نشسته است !!!
شاید نمی داند که چطور لباس بشوید یا اینکه پودر لباسشویی اش خوب نیست !
شوهرش ساکت ماند و چیزی نگفت ...
هر وقت که خانم همسایه لباس ها را پهن میکرد ، این گفتگو اتفاق می افتاد و زن از بی سلیقه بودن زن همسایه میگفت ...
یک ماه بعد ، زن جوان از دیدن لباس های شسته شده همسایه که خیلی تمیز به نظر میرسید ، شگفت زده شد و به شوهرش گفت:
نگاه کن !!!
بالاخره یاد گرفت چگونه لباس ها را بشوید ...
شوهر پاسخ داد:
صبح زود بیدار شدم و پنجره های خانه مان را تمیز کردم !!
زندگی ما نیز اینگونه است ؛
آنچه را که ما از دیگران می بینیم بستگی دارد به "پاکی پنجره" و "دیدی" که با آن نگاه میکنیم ...

"زندگی ما بازتاب ذهن مان است

@politicalculture

مردم وقتی احساس کنند که در جامعه سهمی دارند از آن محافظت می کنند؛
اما اگر این حس را نداشته باشند، آن جامعه را به نابودی خواهند کشاند...!

مارتین لوترکینگ

@politicalculture

نیکول پاشینیان کیست؟

نیکول پاشینینان رهبر مخالفان حکومت ارمنستان که حتا فارغ التحصیل دانشگاه نیست کیست؟

نیکول پاشینیان متولد سال 1975 میلادی است یعنی 43 ساله دارد و در استان تاووش ارمنستان متولد شده است.
نیکول پاشینیان زندگی حرفه اش را به عنوان خبرنگار در روزنامه "دوران ارمنی" آغاز و سپس در سال 2015 حزب "پیمان مدنی" را تاسیس می کند و در سال 2017 موسس ائتلاف "یلک" می شود که رهبری آن را تا امروز در دست دارد.
وی در سال 1992 یکی از خبرنگاران فعال ارمنستان بود، اما در سال 1995 زمانی که قرار بود در امتحانات سال پنجم دانشگاه رشته خبرنگاری شرکت کند رییس دانشکده خبرنگاری دانشگاه ایروان بخاطر غیبت زیاد به او اجازه شرکت در این امتحانات را نمی دهد، اما بسیاری بر این باورند که دلیل اصلی این امر انتشار مقاله ای به قلم اوعلیه فساد اداری موجود در ساختار آموزشی کشور بود.
پاشینیان در سالی 2008 میلادی عضو ستاد لئون ترپتروسیان نامزد انتخابات ریاست جمهوری شد،در سال 2009 به اتهام فعالیت ضد حکومتی به شیوه قهرآمیز محکوم به زندان شد و بخاطر اجتناب از دستگیری به زندگی زیرزمینی روی آورد و پس از یک سال بطور داوطلب خود را به نیروی انتظامی معرفی کرد و به هفت سال زندان محکوم گردید که پس از دو سال گذراندن محکومیت در بیستمین سالگرد استقلال ارمنستان مورد عفو قرار گرفت و از زندان آزاد شد.
وی در سال 2012 نماینده مجلس می شود و در سال 2018 دست به ابتکار " اقدام من" علیه سومین دوره حکومت سرژ سرکیسیان می زند،علیه رییس جمهور سابق که می خواست پس از تغییر قانون اساسی و دو دوره ریاست جمهوری نخست وزیر کشور شود.
در چارچوب این اقدام پاشینیان راه شهر گیومری تا شهر ایروان را پیاده می پیماید ودر این راه افراد بسیاری به او می پیوندند تا این که تعداد این افراد به دهها هزار نفر می رسد و سرکیسیان مجبور به استعفا می شود. حالا او و طرفدارانش به مبارزه علیه حزب حاکم جمهوری ادامه می دهند.
نیکول پاشینیان ازدواج کرده است و صاحب سه دختر و یک پسر است. همسر او خانم آنا هاکوپیان سردبیر روزنامه ای است که پاشینیان مبارزه سیاسی خود را از آنجا آغاز کرد: روزنامه " دوران نو".

@politicalculture