آیا گفتن اسم "خداوند" برای الله تعالی بدعت است؟
شما اسم الله جل جلاله را (خداوند) می گویند الله تعالی خود را به این صفت هیچ گاه توصیف نکرده و اگر ما به این نام الله جلا جلاله را مسما می کنیم چه حکمی اسلامی دارد؟ آیا الله جلا جلاله به این اسم راضی می شود؟ آیا بدعت است و یا اسمی است بدون ثواب ...
الحمدلله،
کلمه "خدا" در لغتنامه به معانی "از خود زنده" و "از خود آغاز کرده" آمده است، و بعضیها خدا را به معنای "خود" و صیغه ی امر "آ" را بمعنای "بیا" آورده اند که حالت اسم فاعل پیدا می کند، که بهر صورت معنای آن صحیح میباشد زیرا خداوند متعال "حیّ" یعنی "زنده" میباشد، و از ازل بوده و فنا ناپذیر است، خداوند متعال در سوره حدید فرموده است:
" هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآَخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ " (حدید : 3)
«اوست اول» قبل از هر چیز «و اوست آخر» بعد از همه چیز. یعنی: او بعد از فنای خلقش باقی است و بر او فنا و نیستی عارض نمی‌شود «و اوست ظاهر» یعنی: غالب و برتر بر همه چیز که وجودش نمایان است زیرا نشانه‌های بسیاری بر این وجود مطلق دلالت می‌کنند «و اوست باطن» یعنی: دانا به آنچه پنهان است «و او به همه چیز داناست» پس چیزی از دانستنی‌ها از ساحت علمش بیرون نیست.
لذا اشکالی ندارد کلمه "خدا" استفاده شود که منظور پروردگار جهانیان باشد، ولی بدون شک اگر کلمه "الله" استفاده شود بهتر است، زیرا اسمی است که خاص خداوند میباشد و تا بحال هیچ کسی آن اسم را روی خود نگذاشته است و نمیتواند بگذارد زیرا خداوند میفرماید: " هل تعلم له سمیّا " (مریم : 65)، یعنی: " آیا برای او همنامی می‌شناسی؟ "، ولی همانطور که بیان شد اشکالی ندارد از کلمه "خدا" که بین مردم شایع است استفاده شود.
شما اسم الله جل جلاله را (خداوند) می گویند الله تعالی خود را به این صفت هیچ گاه توصیف نکرده و اگر ما به این نام الله جلا جلاله را مسما می کنیم چه حکمی اسلامی دارد؟ آیا الله جلا جلاله به این اسم راضی می شود؟ آیا بدعت است و یا اسمی است بدون ثواب ...
الحمدلله،
کلمه "خدا" در لغتنامه به معانی "از خود زنده" و "از خود آغاز کرده" آمده است، و بعضیها خدا را به معنای "خود" و صیغه ی امر "آ" را بمعنای "بیا" آورده اند که حالت اسم فاعل پیدا می کند، که بهر صورت معنای آن صحیح میباشد زیرا خداوند متعال "حیّ" یعنی "زنده" میباشد، و از ازل بوده و فنا ناپذیر است، خداوند متعال در سوره حدید فرموده است:
" هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآَخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ " (حدید : 3)
«اوست اول» قبل از هر چیز «و اوست آخر» بعد از همه چیز. یعنی: او بعد از فنای خلقش باقی است و بر او فنا و نیستی عارض نمی‌شود «و اوست ظاهر» یعنی: غالب و برتر بر همه چیز که وجودش نمایان است زیرا نشانه‌های بسیاری بر این وجود مطلق دلالت می‌کنند «و اوست باطن» یعنی: دانا به آنچه پنهان است «و او به همه چیز داناست» پس چیزی از دانستنی‌ها از ساحت علمش بیرون نیست.
لذا اشکالی ندارد کلمه "خدا" استفاده شود که منظور پروردگار جهانیان باشد، ولی بدون شک اگر کلمه "الله" استفاده شود بهتر است، زیرا اسمی است که خاص خداوند میباشد و تا بحال هیچ کسی آن اسم را روی خود نگذاشته است و نمیتواند بگذارد زیرا خداوند میفرماید: " هل تعلم له سمیّا " (مریم : 65)، یعنی: " آیا برای او همنامی می‌شناسی؟ "، ولی همانطور که بیان شد اشکالی ندارد از کلمه "خدا" که بین مردم شایع است استفاده شود.