шунчаки..
таҳминан, 1 соат аввал чуқур ўйланиб ўтирган эдим. тўсатдан телефоним бегона рақамдан жиринглаб қолди.
ким экан деб аввалига телефон экранига тикилиб турдим-да, кейин “эштаман” деб гўшакни кўтардим.
телефон орқасидан бир қизни овози эштилди. “ассалому алейкум. …., яхшимисиз” деган.
ме ҳам “ва алейкум ассалом, гапираётган ким, танимадим” дедим.
анчадан бери кўрмаган, гаплашмаган опам эканлар…
“безовта қилмадимми? хаёлимга биринчи сиз келдингиз” деб гапни бошладилар..
“умра сафарига кетяпмиз” деган хуш хабарни етказдилар, ма шаа Аллоҳ…
юрагим севинчдан бир зум тўхтаб қолгандек бўлди, рости. кўзимга ёш келганини биламан, ҳануз тўхтатолмаяпман, ҳозир буларни ёзиб ҳам йиғлаяпман. 😢
“хаёлимга биринчи сиз келдиз” деган гаплари мени тамом қилди💔
ичим роса тўлиб кетган эканми билмайман, тошиб кетди..
бир кун ин шаа Аллоҳ, ўша ҳовлига мен ҳам кириб, “мен келдим, ё Росулуллоҳ ﷺ, мен келдим, мени қабул қиласизми? сизни унутдим қанча, салавотларим бармоқ билан санагулик, суннатиздан маҳкам тутолмадим, лекин сизни жуда яхши кўраман. ота онам сизга фидо, ё Росулуллоҳ, сизни жуда яхши кўраман.. мени қабул қиласизми?” дейиш насиб қилсин.
Роббим… насиб қил… байтингга кетгим келяпти…