‹ کنجِ قفس ›

بچها چنل یه مدت دی‌اکتیو میشه و فقط فعالیت ادمین تب ادامه داره که خب تحت کنترل منم نیستن. هرکدومتون حوصله‌تون سر میره ، از الان لفت بدید که من دلمو به بودنتون خوش نکنم :))💜
•دوستتون دارم•

فقط ۴۰ روز گذشته !؟
پس چرا من به اندازه هزاران سال احساس خستگی میکنم !؟
چرا حس میکنم به اندازه هزااااران سال بغض تلنبار شده دارم و به اندازه هزاران سال حرف دل !؟ چنتا ۴۰ روز دیگه باید بگذره تا باور کنم نیستی؟
چهل روز که سهله ، تصور میکنم خودمو ۴۰ سال دیگه وقتی که توی اوج صحبت با یه آدم ، با دیدن کسی که اسمش شبیه توعه یا حالت خندیدن و شیطنت کردنش یا حتی خط خنده‌اش ، زل میزنم بهش و یادم میره کجام و داشتم چیکار میکردم. پرت میشم به الانم و باز نقطه سر خط . . .
دلتنگتم به حد مرگ :)
ولی خب چاره چیه جز خندیدن و ادامه‌ی این واژه به اصطلاح "زندگی" که از مردگی بدتره ؟ میخندم و پشت دل مشغولیام پنهانت میکنم ، شاید که تهش به این باور برسم یه جایی از این دنیا توی یه شهر دور از همه‌ی ما داری زندگی میکنی..!
Z

درسته سعی میکنم جوری جلوه بدم که انگار حالم باهاشون خوبه ولی خب نباید خودم از خودم گول بخورم که! اما من هربار که میام تظاهر کنم حالم خوبه انقدر توی نقشم فرو میرم که دیگه هیشکی حال بدمو باور نمیکنه. حتی یه وقتا خودم شک میکنم به اینکه حالم چیه.. تنهایی درسته قشنگ نیست ، درسته اذیت کننده است ولی خب حداقلش اینه که واقعیه... خلاصه که کاش یا حالم خوب شه یا رابطه ام با تنهایی :) آخه من بازیگری رو دوست ندارم
#فآم

من دچار استیصال نشده ام . من خود استیصالم !
یک حس سردرگمی ، بیچارگی و ناتوانی متحرک که میخوابد ، غذا میخورد ، درس میخواند ، حرف میزند . شاید هم بشود گفت که او روح سرگردانی است که هر زمان در جسم بدبخت فلک زده ای رسوخ کرده و چند صباحی زندگی او را ، زندگی میکند و روز ها را برایش زهر هلاهل . اگر بخواهم شما را بیشتر با او آشنا کنم ، باید بگویم : امشب استیصال هفده سال سن دارد . او اکنون بیدار است . در جستجوی یک کنج قفس آرامش دنیا را کنکاش میکند اما "هیچ" دستانش را میگیرد. او اکثر اوقات بغض دارد ولی اشک نمیریزد . برخلاف تصورت ، او بیش از آنکه گریه کند ، میخندد اما کمتر از آنچه فکرش را کنی ، شاد است . و در آخر استیصال امشب به شدت مستاصل شده :)
#فآم

من مانده ام در آغوش پر مهر غمی که قصد باز کردن قفل دستانش را درحالی که مرا سخت می‌فشارد ، ندارد. تصور میکنم این بخاطر علاقه وافری است که او به من پیدا کرده . نمیدانم شاید من او را اهلی کرده ام! اما کی و کجا؟
ای غم ! دلبر سمج و پیگیر من ، کاش می‌فهمیدی که شرط باهم ماندن ، دوست داشتن است و درحالی که من هیچ علاقه ای به تو ندارم ، این دوست داشتن یک طرفه‌ی تو به ناکجاآباد خواهد رسید. جوانی ات را پای من حرام نکن . . .
#فآم

توانِ انجام فعالیت ها و کارهام رو ندارم.میدونم تو قرنطینه و شرایطِ کرونا هیچکس توان انجام نداره اما من ممکنه بیشتر از بیست ساعت از جام تکون هم نخورم.صبح با ایده‌ی کار ها و اهدافم بیدار میشم و شب با آرزوهای نرسیده میخوابم.مثل تمام مشکلات ریشه داره.راستش نمیدونم تو دنیای مجازی باید دنبالش بگردم یا تو دنیای حقیقی.سوشال مدیاها پر شده از مهمونی و پیاده‌روی و کارهای روزمره.هربار که این هارو میبینم باید به خودم بگم هدف تو مهمونی و کاشت ناخن و فلان جشن تولد نیست.نمیگم اینا چیزای بدیه فقط به گروه خونیه من نمیخوره.پس برای صدمین بار بهت دستور میدم.بلند شو.حرکت کن.زندگی منتظرت نمیمونه..

-سیگار‌قبل‌سحر :))

نظر ندید دیگه پادکست نمیزارم😐💜
خوشحال میشم انتقاد هاتونو بشنوم :))
https://t.me/BiChatBot?start=sc-397160-oMR4BmM

۹ سال پیش ، دقیقا چنین روزی ، بیگ‌بنگ زندگی من حوالی همین ساعت از روز اتفاق افتاد. اون روزا یه تک دختر لوس و شیطون بودم و بزرگترین دغدغه ام به موقع روشن کردن تلویزیون و دیدن برنامه‌ی مل‌مل بود . کلاس دومم تازه تموم شده بود و واسه سه ماه تابستون پیش‌روم و تا لنگ ظهر خوابیدن و کل روز رو بازی کردن ، ذوق داشتم. جیغ‌جیغ‌کنان رفتم توی اتاقم تا یه چیزیو به مامانم بگم که با بدترین تصویر از مامانم روبرو شدم. توی یه لحظه حس کردم از دستش دادم ، بعدش گریه ، ۱۱۵ ، نگرانی ، ترس و . . . نمیخوام توضیحش بدم :))
چندین ماهی که کل زندگی من به اون اتاق و تخت بیمارستان خلاصه میشد ، منی که شبا باید توی بغل مامانم میخوابیدم ، شب تا صبح یه گوشه کز میکردم . منه هشت ساله پر انرژی شده بودم یه دختر شونزده هفده ساله که دیگه شهربازی رفتن و باغ رفتن و دورهمی و بازی با بچه‌‌های فامیل بهم هیچ حسی نمیداد..
یادمه اون روز که این اتفاق افتاد، استانبولی ‌پلو داشتیم با سالاد شیرازی. از اون روز به بعد من دیگه لب به این غذا نزدم و هیچکس توی خونه ما دیگه جرات نکرد این غذا رو برای ناهار سفارش بده..! دیشب توی همون اتاق که آرزوهای منه هشت ساله رو به فنا داده بود خوابیده بودم که مامانم اومد گفت فردا ناهار چی دوست داری درست کنم؟ گفتم استانبولی پلو. گفت مطمئنی؟ گفتم اره، آخه آبجی تا حالا این غذا رو نخورده توی عمرش. بزار تجربه اش کنه..
و بماند که چقدر گفتن این جمله ، خاطرات تلخ گذشته رو از صبح که دارن تدارک غذا میبینن، آورده جلوی چشمم...
امیدوارم با تجربه دوباره‌ی طعم این غذا ، این حس تنفر نسبت بهش از بین بره. اصن یه جوری ازش بدم میومد که انگاری استانبولی‌پلو این بلاهارو سرمون آورد...
خلاصه که الان ابجیم داره سالاد شیرازی هم درست میکنه :))
#فآم

انقدر که امروز لینک ناشناس جواب دادم ، همه رو شبیه این استیکره میبینم :/ 📬

اینکه میتونم به لیست بهترین دوستام اسم حدیث ، یگانه ، فاطی ، نجمه ، عارفه ، تینا ، فرفری ، مهسا و فاطمه رو اضافه کنم خیلی قشنگه عاااا🥺💜
بنفشه های دوست داشتنیه من :)

امشب میخوام با همکلاسیای قدیمیم برم بیرون. یه روزایی کلی باهم دعوا میکردیم ، برای اردو رفتن ، توی میز کنار هم نشستن ، تقسیم خوراکی ، خوندن درس ، انتخاب نقش نمایش‌های صبحگاه ، اینکه کی مجری باشه ، حتی اینکه می دوتا متن بخونه و کی یکی..!
حالا همه مون بزرگ شدیم .. من کنکوری بودنو یدک میکشم ، سه‌تاشون سال پایینی دبیرستان خودمونن ، یکی شون رفته هنرستان و واسه خودش هنرمندی شدی ، یکی دیگه‌شونم میخواد خانوم معلم بشه و واسه سال بعد سخت در تلاشه..
واسه دیدنشون یه حس عجیبی دارم. انگاری دوباره همه اون حس لجبازیا و شیطنت کردنام دارن بیدار میشن. میدونم که امشب قراره بعد از مدتها ، اونقدر بچگی کنم که صدای همشون دربیاد . . .
ولی واقعا حس میکنم من خیلی خوش شانسم عا !
چون علاوه بر دوستای دوران بچگیم که هم‌کلاسیام بودن ، تونستم توی این سال آخر کلی همکلاسی یا دیگه بهتره بگم "دوست" جدید و خوبم پیدا کنم که واقعا یه وقتا بخاطر مهربونیاشون غرق ذوق و امید میشم :))))
خدایا شکرت
#فآم

و من برای بار n ام لست سین‌شو چک کردم و حسرت خوردم واسه نبودنش :))
Z🖤

لست سین من همیشه باز بوده، چون دلم میخواد اگه یه روزی دیگه نباشم، اون آخرین بارِ موندگار باشه، که یادشون بمونه میتونستن برای آخرین بار بهم بگن دوست دارم و نگفتن،‌ میتونستن مشکلارو حل کنن ولی نکردن، میتونستن ناراحتیامو رفع کنن اما نکردن، میتونستن باهام حرف بزنن اما نزدن..
لست سینم بازه تا یادشون بمونه تو اون ساعت و اون دقیقه میتونستن خیلی کارا بکنن ولی نکردن..

-آذین‌مود

اون لحظه‌ای ک فهمیدیم آدمها از دیدن ما الزاماً اونقدری ک ما از دیدنشون ذوق کردیم ، ذوق نمیکنن ، باید تو تاریخ زندگیمون ثبت میشد؛ با عنوان ورود از کودکی ب بزرگسالی..!

-سردتر‌از‌بستنی