کانال رنسانس

‍ #سخن_حکمت
#نهج_البلاغه

بخش هشتاد و سوم

ای فرزند آدم امروز غم فردای نیامده مخور چه اگر تورا روز باشد خدای در آن روز روزی تو برساند.

با دوست در دوستی از اندازه مگذر مباد روزی دشمن گردد و با دشمن در دشمنی مدارا کن شاید روزی دوست شود. مردم در دنیا بر دو گونه عمل کنند مردمی که در دنیا برای دنیا کوشند اینان به دنیا از آخرت بازمانند. از تنگدستی بازماندگان خود بیم کنند اما از تهیدستی خویش ایمن باشند پس عمر بر سر کار دگران گذرند.

گروهی دیگر در این سرای برای سرای دیگر کوشند. اینان را روزی مقدر بی کوشش فرا رسد و حظ دو جهان نصیب گردد و نعمت هر دو سرا به دست آید در پیشگاه حضرت حق منزلتی عظیم دارند و از خدای حاجتی نخواهند که از برآوردن آن دریغ فرماید.

آورده اند که به روزگار فرمان عمر بن خطاب نزد او از زیور های کعبه و بسیاری آن سخن رفت. عده ای گفتند اگر این زیور ها برگیری و سپاهیان اسلام را برگ و ساز فراهم آوری به صواب اولی تر.

ترجمه: دکتر اسداله مبشری

#رنسانس_اجتماعي_اخلاقي

http://telegram.me/renaissanceforbar

‍ آزادی به مثابه سرپیچی صرفاً گزینه‌ای دم‌دستی نیست، بلکه انتخابی بنیادین است. بدون آن، نه حیات ذهن ممکن است و نه زندگی در جامعه.

در اینجا منظورم "حیات" است نه صرفاً معاش، تکرار، مدیریت.

پرسش کردن از قوانین، هنجارها و ارزشها، لحظه‌ای حیاتی در زندگی روانی افراد و جوامع است.

#جولیا_کریستوا
📚 علیه افسردگی ملی
#رنسانس_اجتماعی_اخلاقی
https://t.me/renaissanceforbar

ملت کُرد یا ملت ایران

https://t.me/salehnikbakht/2092

جناب صالح نیکبخت شما حقوقدان هستید. در قانون اساسی ایران از یک ملت نام برده شده است. فراز «ملت کُرد» که شما در پیام تسلیت خود نگاشتید، ساختگی است و‌ مایه دو‌ دستگی میان مردم ایران است.

ارادتمند
مسعود جوادیّه
از کانون مرکزی دادفران ایران

‍ 🔰تَرنگاتَرنگ‌های صنفی
قسمت پایانی

باید تلاش شود در کانون وکلاء باورِ متسلط این باشد، که هر عضوی که به هیأت مدیره راه می‌یابد اولً بواسطۀ قبول مسئولیت مدیریتی باید در برابر صنف پاسخگو باشد و ثانیاً در قبال اعتباری که از حضور در هیئت مدیره بدست می‌آورد، در قبال جامعۀ وکالت تعهداتی دارد.

یکی از این تعهدات تضمین شفافیت، تأمین امنیت شغلی وکیل حین‌الدفاع و نظارت بر حُسن استفاده از منابع کانون وکلاست. باید بدانیم که انتخاب اعضاء کمیسیون ها از تکلیف عضو هیئت مدیره در اینخصوص نمی‌کاهد.

از دیگر سو اینکه، مأموریت انجمنِ وکلاء هم به انتخاب نماینده ختم نمی‌‌‌‌‌شود. نظارتِ مستمر بر سرمایه‌‌‌های مادی و معنویِ کانون وکلاء هم حق و هم تکلیف است و اعطاء نمایندگی به اعضای هیأت مدیره منافی اِعمال فردی آن (بنحوی که دخالت در مدیریت نباشد) نیست و منع قانونی هم ندارد.

بیان نقد و نظر (نوشتاری و گفتاری) در پناه آزادی گفتمان و اِعمال قانون، دو ابزار این نظارت هستند. توسل و دخیل بستن به روابط، مفهومی جهان سومی است و استفادۀ از آن یا معنی‌اش ناکارآمدی ضوابط است و یا پنهان‌کاری. کوتاه سخن اینکه، تخلفِ اعضای هیأت مدیره از انجام وظایف به همان اندازه باید زیر ذرّه‌بین مجمع عمومی باشد که تخلف اعضاء زیر ذرّه‌بین دادسرای انتظامی قرار دارد.

نظام صنفی سالم، حاشیۀ امن ندارد.

از این رو نظارت در صنف دو سویه‌ است؛ معنی تحول‌خواهی‌ خلاصه بِحضور جوان‌ترها در رأس مدیریت نیست؛ اعضاء هیأت مدیره و رئیس کانون وکلاء در خلال مدت و پس از پایان دورۀ عضویت، از حیث تقیّد به تکالیف و وظایف حرفه‌ای هیچ تفاوتی با سایر همکاران ندارند و مذّمت کسانی که راه‌کارهای قانونی و انظباطی را بدلیل سَرخورده‌گی از عملکردها، ناگزیر انتخاب می‌کنند، صحیح نیست. زیرا قانونگرایی نه منافات با استقلال دارد و نه بمنزلۀ فتح‌البابِ دخالتِ مقامات قضائی در امور کانون وکلاء باید تلقی شود.

آخر سخن اینکه؛ تغییر در جمعیّت کمی وکلاء، افزایش تعداد جوانان، حضور پُررنگ بانوان در عرصۀ وکالت، اوضاع بد اجتماعی، وضع بد معیشت، دانشگاه‌پیمایی، مدرک‌گرایی و رقابتِ تنگاتنگ بر سر سفرۀ ارتزاق و عوامل دیگر همه و همه باعث شده که مفاهیم سابق و مصادیق آن بروز و ظهور خود را یا از دست داده و یا رنگ‌باخته شده باشند؛ مفاهیمی چون منعِ تبلیغات.

امروزِ پیکرۀ جامعۀ وکالت باید همگرایی، اتحاد و انسجام را در عین تکثرِ نظرات، برای دست‌یازی به افق‌های نو و تغییر مناسبات و روش‌های سنتی، محور قرار داده و بدون توقّع از مدیران صنفی، جلسات هم‌اندیشی با فراخوان عمومی و بنحو کاملا مستقل و با کمترین هزینهٔ ممکن برای شرکت کنندگان برگزار نمایند. تعارفات صنفی، ملاحظات ارتباطی و غرور باید به کناری گذاشته شود و اصلاح روش‌ها از درون و بدون هیجان صورت گیرد.

اینکه هیچ هیأت مدیره‌ای تاکنون بَری از اشتباه نبوده و در آتیه هم نخواهد بود یک واقعیت است. و این ایراد همانطوریکه پیشتر بیان شد باقی خواهد ماند، مگر مشارکت اعضاء افزایش یابد، نحوۀ انتخاب مدیران و ملاک این انتخاب، ارزیابیِ دانش مدیریتی ایشان و سوابق تجربی و اصلاح قوانین در دستور کار قرار بگیرد.

سطح مشارکت در کانون وکلاء بسیار پایین است، و تغییر زمانی نُمود واقعی خواهد یافت که هیأت مدیره، منتخبِ اکثریتِ جامعۀ وکالت محسوب شوند و نه مانند هیأتهای منتخبِ ادوار بلحاظ آماری، برآیندِ انتخابِ جزئی جامعه محسوب شوند.

وکلاء دامنۀ نظارت را افزون کنند و بجای قناعت به جلسات مُتکلمانه از نوع وحده، توقّع شفافیت آماری داشته باشند. حیات و ممات مدیران نمونه و مفهوم موفقیّت و شکست در علم مدیریت به اَعداد و ارقام وابسته است.

آخرالامر اینکه رئیس کانون وکلاء فقط نمایندۀ هیأت مدیره نیستند؛ نمایندۀ جامعۀ وکلاء هستند. جامعه‌ای که تناسب بالایی از آن به لحاظ حرفه‌ای، علمی و دانشگاهی می‌توانند والاجاه محسوب شوند. بنابراین آسیبی که ممکن است از اقدام رئیس کانون وکلاء به شخصیت صنف و موقعیّت حرفه‌ای وکیل دادگستری وارد آید، فراتر از اقدام یک عضو کانون و یا عضوی از هیأت مدیره محسوب می‌شود.

امید و حداقل توقّع انجمن وکلاء این است که رئیس کانون وکلاء اعتباری را که صنف بایشان اعطاء کرده در پایان مدّت نه کمتر و نه همان را، بلکه بیشتر به صنف برگردانند.

به قول نیکوس کازانزاکیس (Greek Writer)؛ “تنها راه نجات خودت اینست که برای نجات دیگران مبارزه کنی” و این تحقق نخواهد یافت مگر با بیداری صنفی.

محمدرضا شاکری
وکیل پایه یک دادگستری

منبع: خبرگزاری ایلنا - ۹۷/۵/۱۲
لینک خبر 👇🏻
https://www.ilna.ir/بخش-سیاسی-3/653404-رنگات-رنگ-های-صنفی

#رنسانس_صنفی
https://t.me/renaissanceforbar

‍ شهر باران خورده

ریچی برومندان

بر اساس شعری از فریدون مشیری

#رنسانس_موسيقي
@rfbarart

‍ 🔰 دانستنی های داوری ۳
#منابع_حقوق_داوری

منابع حقوق داوری هم داخلی است و هم بین المللی. در حقوق داخلی باید در قوانین ملی و اعم از قانون اساسی و قوانین عادی آن را جستجو کرد و مخصوصا به قرارداد های خصوصی توجه کرد. اما در عرصه‌ی بین المللی منابع آن را باید در معاهدات دوجانبه و یا چند جانبه جستجو کرد.

ارکان و عناصر داوری

در ارکان یا عناصر داوری اجماعی عمومی وجود دارد که به شرح ذیل هستند:

۱- توافقی یا قراردادی بودن:
داوری روشی توافقی برای حل و فصل اختلافات است و بدون قرارداد نمی‌توان اختلافی را به دادرسی ارجاع کرد.

۲- ارجاع اختلافات به شخص یا اشخاص ثالث:
داوری کردن نیازمند این است که شخص یا اشخاص ثالث بیطرف و خنثی اختلافات را حل و فصل کنند.

۳- وجود اختلاف بین طرف ها:
علت مراجعه و انتخاب داوری این است که طرف ها میخواهند اختلاف یا اختلافات موجود بین خودشان را حل و فصل کنند. اختلاف یا اختلافاتی را میتوان به داوری ارجاع کرد که قوانین ملی یا معاهدات بین المللی ممنوعیتی در ارجاع کردن اختلاف یا اختلافات بخصوصی به داوری ایجاد نکرده‌باشد. به عبارت دیگر هر اختلافی را نمیتوان با داوری حل و فصل کرد.

۴- رسیدگی قضایی:
هدف از مراجعه به داوری منصفانه و نهایی حل و فصل شدن اختلاف است. طرف ها اختیار دارند که آیین رسیدگی داور یا داوران را مشخص کنند. اما در قوانین ملی و معاهدات بین‌المللی مقرراتی در این مورد وجود دارد. رسیدگی در داوری ترافعی است و شرط صحیح برگزار شدن آن رعایت اصل تناظر داور ناظر طرف هاست و نهایتا با مراجعه به قانون مستدل و مستند اختلاف ایشان را حل و فصل می‌کند.

۵- الزام آور بودن تصمیم داور:
هدف از مراجعه به داور این است که وی در اختلاف طرف ها اظهار نظر کند. داور مستظهر به قانون امر و نهی می‌کند و طرف ها بر طبق قرارداد داوری و الزام قانون به رعایت آن معتقدند رای داور باید الزام آور باشد تا به اختلاف طرف ها نقطه پایان بگذارد در غیر اینصورت نمیتوان روش را داوری نامید.

#رنسانس_حقوقى
به رنسانس بپونديد 👇
@renaissanceforbar

‍ 🔰ماهیت حقوقی ضمانت‌نامه بانکی چگونه است؟

#ضمانت‌نامه_بانکی سندی تجاری است که یک شخص یا نهاد در مقابل تعهداتی که بر عهده می‌گیرد و در قبال تضمین اجرای تعهدات، امضا می‌کند و در اختیار ذی‌نفع قرار می‌دهد تا در صورت عدم اجرای تعهدات ذی‌نفع با مراجعه به بانک صادرکننده ضمانت‌نامه، وجه مندرج در آن را به نفع خود وصول کند.

#رنسانس_حقوقی
https://t.me/renaissanceforbar

‍ 🔰اتاق فکر

#اتاق_فکر بخودی خود بد نیست
منتها مهم است چه کسی اتاق فکر را برپا کند و روش کار آن چه باشد. اگر نه با دراز کردن دیوان‌سالاری فکری تولید نمی‌شود.

اتاق فکر در یک جمله عبارت است از راه انداز یا تریگر trigger
اتاق فکر کارش تریگ است. یعنی موجب ایجاد زنجیره ای در یک زمینه شدن

چیزی که گاه می‌شنوم به بارش افکار در واقع میخواهد همان تریگ را مشابه سازی کند.

آشکار است که کمیسیون ها خروجی ندارند.

این معلول اینست که ورودی ندارند

چرا ورودی ندارند؟

دو ریشه دارد:

ماده ۱۸ آیین نامه مشترک کمیسیون ها ناقص است چون برخلاف سنت قانونگذاران ایرانی مشخصات یک پیشنهاد به کمیسیون را نگفته است.

ریشه دوم در فقدان خلاقیت در اعضای کمیسیون ها است. علت این هم در نقش متفاوتی است که از یک دادفر انتظار می‌رود.

خوی دادفر دعوی و مجادله است. اما کار کمیسیون از گوهر دهنی و ستیزه نیست. کارش آنچه باید باشد است.

دادفر همیشه معطوف به آنچه هست، می باشد. برای چیرگی بر این بایست در هر کمیسیون یک یا دو تن که خیالپرور و رویانگر هستند، باشند.

اینها به مثابه کاتالیزوری است که اذهان خود کرده به آنچه هست را به آنچه باید تغییر می‌دهد.

یک مشکل هم ساختاری است:

عدم توجه به تربیت نیروی انسانی خلاق در کمیسیون ها. یعنی هیچ تلاش جداگانه ای برای تربیت کسان کمیسیون‌ها برای رسیدن به جایگاه خلاقیت در کار نیست.

برای حل این مشکل به نظرم خوب است اتاق فکر از علاقمندان دعوت کند پیشنهادات خود را حضورا با دلیل و توجیهات بگویند.

به این شیوه بعد از مدتی انبوهی از پیشنهادات در صندوق کانون گرد میآید و هم اتاق فکر را سیراب می‌سازد هم کمیسیون ها را.

کارهای نیک زیادی متصور است.

اگر اتاق فکر بتواند برای خودش یک شیوه نامه بنگارد و به سختگیران‌ صنف دادفری بپذیراند، میشود گفت آنها شایستگی نشستن در اتاق فکر را دارند.

اما گمان میکنم نه تنها چنین چیزی تاکنون به فکر آنها نرسیده، بلکه در میان آنها کسی که بتواند یک شیوه نامه بنگارد هم نیست.

دقت داریم اتاق فکر یک کمیسیون نیست که بشود برایش آیین نامه مشترک را اجرا کرد. اتاق فکر یعنی جایی که اعضای آن در درجه ای از توسعه اندیشه رسیده اند که جامع نگر هستند. اینست شیوه نامه آنها بایست چیزی متمایز باشد که خودش به کشتن فکر نیانجامد.

من اگر به اتاق فکر دعوت میشدم نمی‌رفتم. زیرا شرط نخست همفکری هم منشی و متدلوژی همسان است. در جایی که اعضای اتاق فکر عموما به شکل اهمیتی نمی‌دهند، ناگزیر به محتوی هم نمی‌رسند.

راه اندازها (تریگرها) مشکل اتاق فکر هستند. راه اندازها هم بی وجود یک بستر یعنی متدولوژی پدید نمی‌آیند.

یک مسأله خیلی بنیادی دیگر وجود اشخاص چند دیسیپلینی است. این هم کلا نایاب است. چه رسد به کانون و بالاتر به اتاق فکر.

همه فرق غرب با شرق در متدولوژی است.

مسعود جوادیه
وکیل پایه یک دادگستری

#رنسانس_صنفی
http://telegram.me/renaissanceforbar

‍ #سخن_حکمت
#نهج_البلاغه

بخش هشتاد و دوم

همانا که تو حق را در نیافته ای تا اهل حق را دریابی و باطل را نشناخته ای تا باطل گرایان را بشناسی. حارث گفت: من با سعید بن مالک و عبدالله بن عمر در این کار گوشه گرفته ایم.

مولا فرمود: سعید و عبدالله بن عمر در هیچ حال نه حق را یاری کردند نه باطل را رها ساختند.
مصاحب سلطان مانند کسی است که بر شیر سوار باشد مردم به جایگاه او رشک می برند اما او به وضع خود آگاهتر است.
به فرزند دیگران خوبی کنید تا آن احسان پشتوانه فرزندان شما گردد. سخن حکیمان اگر صواب باشد دارو و اگر خطا باشد درد است.

مردی از مولا (ع) خواست تا منظور از ایمان را به او بفهماند. مولا (ع) گفت فرا بیا تا در حضور مردم تورا از این معنی بیاگاهانم. و همه آن را بشنوند تا اگر تو آن را از یاد ببری، دگران به یاد داشته باشند چه سخن همانند شکار رمیده است یکی آن را می یابد و دیگری نمی یابد.

ترجمه: دکتر اسداله مبشری

#رنسانس_اجتماعي_اخلاقي

http://telegram.me/renaissanceforbar

‍ شکر خدا که من هیچ خدایی را از هیچکس به ارث نبرده‌ام. من آزادم که خدای خود را آنطور که دلم می‌خواهد مجسم و انتخاب کنم. خدای من مهربان، بخشنده، دلسوز، چیز فهم و اتفاقاً خیلی هم شوخ است.

#جین_وبستر
📚 بابا لنگ دراز
#رنسانس_اجتماعی_اخلاقی
https://t.me/renaissanceforbar