📰آنچه که در پاسخ بنده به سکولار شدن حوزه اهمیت دارد، مقدمه‌ دهم بحث من است که سکولاریسم در ایران به دو معنا استفاده می‌شود؛ یعنی جدایی دین از سیاست و جدایی نهاد دین از نهاد سیاست. کلیت حوزه‌ علمیه، به این دو معنا، سکولار نیست. حوزه علمیه اعتقاد دارد دین گزاره‌هایی دارد ـ مانند ولایت فقیه، جهاد و... ـ که در سیاست دخالت کرده است. به این معنا دین از سیاست جدا نیست. به معنای دوم کلیت حوزه علمیه نظریه ولایت فقیه را قبول دارد و بنابراین معتقد هستند یک فقیه باید در رأس حکومت قرار بگیرد مانند مدلی که در جمهوری اسلامی قرار دارد. در این معنا نیز حوزه علمیه سکولار نیست. اگر به مقدمه ششم نیز بازگردیم حوزه در وجه سیاسی، سکولار نیست. از وجه فلسفی هم حوزه سکولار نیست زیرا درصدد کنار گذاشتن خدا نیست. آنچه باقی می‌ماند سکولاریسم در حوزه اجتماع است. نزدیک‌ترین احتمالی که می‌توان برای ادعای رحیم‌پور ازغدی مطرح کرد این است که حوزه به‌جای اینکه به مسائل اجتماعی - مانند آموزش و پروش، سیاست، اقتصاد - بپردازد، از آن‌ها عقب‌نشینی کرده و به دنبال باب طهارت و نجاسات و... رفته است. به نظر بنده، این دیدگاه هم اشتباه است و حوزه در این بعد نیز سکولار نشده است. زیرا حوزه در مسائل اجتماعی هم ورود داشته است. سکولار شدن حوزه، واقعیت ندارد بلکه یک هشدار است. اگر متن را در درون زمینه بخواهیم تحلیل کنیم باید زمینه‌ای که در آن این سخنرانی اتفاق افتاده را لحاظ کنیم. اگر متن را در درون زمینه قرار دهیم حدس من این است که شاید ما با بروز یک نوع رادیکالیسم در سال چهلم عصر جمهوری اسلامی روبرو باشیم که ریشه در نوفردیدی‌ها، فرهنگستانی‌ها، مصباحی‌ها و کلیسای ارتدوکس روسیه می‌تواند داشته باشد. هشدار در این بحث سکولار شدن حوزه نیست چرا که حوزه سکولار نمی‌شود اما هشدار این رادیکالیسم است. آن نشست در زیرزمین فیضیه با این هشدار در ارتباط است و سخنرانی رحیم‌پور ازغدی یک تسویه حساب با حوزه‌ علمیه است🗞

🖍سید صادق حقیقت
🔖 1000 کلمه
⏰زمان مطالعه: 8 دقيقه

📌 متن کامل را در صفحه 10 روزنامه سازندگی مورخ 22 مهر 1397 مطالعه کنيد

💠 @goftemaann