دردهای درون بیشتر از دردهای دیگر است :

این روزها شرایط و اوضاع اجتماعی جامعه ،مرحله ی حساسی را پشت سر می گذارد.هرج و مرج و آشوب اوضاع نابسامان اخلاقی ، افول سرمایه های اجتماعی ، بی برنامه گی در حوزه های فرهنگی در کنار بحران های سیاسی داخلی و خارجی و هژمونی ناتوانی های اقتصادی خانوارهای ایرانی شرایطی را ایجاد کرده است که ناظران داخلی و خارجی را در سردرگمی و ندیدن افقی روشن برای آینده فرو برده است.این روزها کافی ست فارغ از کرونا سری به سطح شهر بزنی یا در اخبار و رسانه های حقیقی و مجازی بزنی تا شاهد این ماجراهای تلخ دوران باشی.انگار مفاهیم و موازین اخلاقی روز به روز به صفحات تاریخ می پیوندد، به نظر من جامعه ای که از مفاهیم و موازین اخلاقی تهی شود محکوم به نابودی خواهد بود.دردی که به قشر خاصی تعلق ندارد ،دردی که باید چشم دل داشت تا واقعیت آن را مشاهده کنی نه مقام و مدرک و... دردی که گویای غربت مفاهیم زیبای اخلاقی است ، دردی که به ظاهر آستین های همت برای ریشه کن کردن آن بالا رفته اما روز به روز بر قامت و پهنای آن افزوده می شود،درد خودشیفتگی و خودبینی است . آدم که تنها خودش را ببیند خدایش و قبله ی آمالش خودش و خودش است.انگار خودش تمام افق دیدش را پر کرده و تنها خودش را می بیند، انگار تمام دنیا زیر پای اوست.اعتماد به نفس چیز خوبی ست ،اما تکبر و خودبزرگ بینی منفی ست .

🌺🌺🌸🌺

@salam_58