Не деймін саған, жарығым,
Саған не дейін?
Қосатын жалғыз Құдайға ғана сенейін.
Алыста жатсың, арманым едің демейін,
Өксік пен мұңға толып тұр мына көмейім.
Не дейін саған, не дейін?
Нені айтам саған, жарығым,
Саған нені айтам?
Өзіңсіз неге ата да береді бұлай таң?
Өзіңді сүйген жүректі қайтіп мұңайтам,
Түсіндім, жаным, өзіңе енді сыр айтам.
Бақытсыз бәрі,
Екеуміз ғана бақытты,
Өзіңді сүйсем тоқтатып қойып уақытты.
Өзіңсіз, міне, ондаған таңдар атыпты,
Өзіңсіз, міне, ондаған күндер батыпты.
Өтер де кетер, уақытым мынау жарысқан,
Бір жүрек таумен, бір жүрек теңіз алысқан.
Тұрасың, әттең, қол бұлғап маған алыстан,
Қуанар бір күн қос жүрек мәңгі табысқан.
Түндерді сүйдім керуенім, сірә, көшпеген,
Сағындым сені, сезімім әлі өшпеген.
Сезімді қайтем, жүректі билеп-төстеген,
Сағынып сені бәрінен, жаным, бос келем.
Сағына берем, өзің деп өлең шығарсам,
Сүйемін десем, тынады жел де, ұғар шам.
Қуанам, сенің даусыңды естіп қуансам,
Түнерем сенсіз Алатау шыңдай мұнарсам.
Күледі мынау далам да жатқан жылмиып,
Қасымда жоқсың, көгімде тұрған Күн күйік.
Қазіргі сәтте бақыттан гөрі мұң биік,
Каспийдей сенің жанарың неткен тұңғиық?!
Екеуміз жайлы мына жұрт білсін, білмесін,
Міндесін, мейлі, екеуміз жайлы күндесін.
Сырымызды айтқан түн ғана түндік түрмесін,
Күлемін, жаным, жымиып сен де күлгесін.
Сағымдай біздің шағымыз шығар бұлдырап
Сағынған сені жүрегім жатыр құлдырап.
Бақыттан гөрі биіктеу әлі мұң бірақ,
Өзіңсіз күннен өзексіз мұңым құндырақ.
