که البته ریشه‌هایی قدرتمند در عمق حاکمیت داشته باشد نداشت. بنابراین حرکت به سمت همکاری استراتژیک با جریان حزب حرکت ملی آغاز شد و اردوغان و باغچلی که تا پیش از این در سخنرانی‌های خود تا حد ناسزاهایی همچون "بی شرف و بی ناموس" به یکدیگر رسیده بودند اکنون تبدیل به فرشته‌های نجات هم شدند.

باغچلی تمام نیروی انسانی جریان خود چه در ارتش و چه در ساختارهای امنیتی را که یادگار دوران لابی گری و مافیای دهه 80 و 90 بود را به نفع حزب حاکم فعال کرد و در سازمان‌هایی همچون دادگستری فعال کرد. در مقابل نیز اردوغان رویکرد ملی گرایانه خود و دادن سهم بیشتر از قدرت سیاسی در کشور به نفع باغچلی را در پیش گرفت.

این وضعیت تا به حدی پیش رفت که دولت در اقدامی قابل توجه کتابی که از سوی جریان چپ علیه دولت باغچلی با قلم صباح الدین اونکبار منتشر شده بود را جمع آوری کرد که این اقدام از اقدامات قابل توجه در فضای سیاسی – فرهنگی در ترکیه بود.

آخرین همکاری و پاسکاری موفق این دو فرد نیز در انتخابات زودهنگام ماه پیش میلادی بود که در حالی که اردوغان از عدم برگزاری انتخابات زودهنگام سخن گفته بود، تنها چند هفته بعد باغچلی در یک سخنرانی عمومی از اردوغان خواست تا انتخابات زوهنگام در کشور برگزار کند که در پاسخ به این درخواست اردوغان دستور برگزاری انتخابات زودهنگام را در کشور داد.

اگرچه باغچلی و اردوغان با ایجاد ائتلاف جمهور تلاش کردند تا طیف آرا قابل توجهی به نفع خود کسب کنند و جناح مخالف هر دو حزب را متهم به ضعف می‌کرد، اما نتایج انتخابات نشان داد که علاوه بر یک همکاری سیاسی شاهد یک موج فکری قابل توجه در متن جامعه ترکیه است. جامعه ترکیه به سمت ملی گرایی در حال حرکت است و این حرکت که ریشه در تلقینات دولتی دارد، می‌تواند نتایجی غیرقابل پیش بینی در فرآیندهای داخلی و خارجی این کشور دارد.

نویسنده: مسعود صدر محمدی