در رثای نشست سه گانه جمعه که قرار بود تبریز برگزار شود

تبریز زمانی زیر پای سالدات روس مانده و روزگاری زیر شمشیر عساگر عثمانی، هر کس تبریز را گرفت گویا گوهری سخت یاب را به دست آورده است. اما امروز در تبریز بیرق ایران و ایرانیت است که در اهتزاز است. این نشست میتوانست نمادی از اقتدار ایران باشد. میراثداران تزار و سلطان هر دو برای مذاکره ای مساوی و در یک مستوی وارد تبریز میشدند و با سردمداران ایران به مذاکره مینشستند. آیا غروری بالاتر از این میتوانست باشد؟ آیا تاکیدی بر قدرت تاریخی بالاتر از این میشد که تصور شود؟ آیا امکان مانورتاریخی بر اقتدار ایران و تاکید ضمنی بر این که ایران حرف خودش را هم به پطرزبورگ|مسکو و هم به استانبول|آنکارا تحمیل میکند میتوانست به دست بیاید؟
اما این فرصت عظیم تاریخی از دست رفت.
در اثر حماقت گروهی و جبن گروهی دیگر.
....
از سوی دیگر نشست تبریز میتوانست نشانی از آغاز دورانی جدید در تاریخ سیاسی منطقه و جهان تعبیر شود.
تهران، آنکارا و مسکو میتوانستند با برگزاری نشست در تبریز این پیام را به جهان مخابره کنند که دوران درگیری و رویارویی ما تمام شده است؛ نشانش هم همین تبریز که زمانی جولانگاه برخوردهای ما بود و امروز مکان همرایی و هم اندیشیمان. دیگر ما با همیم در برابر جهانی که علیه همه ماست.
اما این هم نشد.
در اثر حماقت گروهی و جبن گروهی دیگر.
#تبریز

مسعود صدر