Turkiyalik davlat va jamoat arbobi, sobiq bosh vazir va bir nechta siyosiy partiyalar ta’sischisi bo’lgan Najmiddin Erbaqon qalamiga mansub “G’oyam” memuar kitobini boshladim. Odatda har qanday kitobni 50 sahifa o’qigach davom ettirish yoki ettirmaslikni hal qilaman. Ushbu kitobni davom ettirishimga esa quyidagi misralar sabab bo’ldi. Ba’zan mendan so‘rashadi:
"Barcha o‘quv maskanlarini birinchilik bilan bitirgan ekansiz. Miyangiz daholarnikidek. Ilmiy sohada ham katta kashfiyotlar qilgansiz. Yo‘lingizda davom etib, Insoniyatga shu tarzda xizmat ko‘rsatganingizda yana ham yaxshi bo‘lmasmidi?"
Ularga shunday javob beraman:
"Biror universitetda professor bo‘lishingiz, Nobel mukofotini ham olishingiz mumkin. Ammo mamlakatingiz kishilari qashshoqlik va qiyinchiliklar girdobida yashayotgan dunyoda 300 ming bola ochlikdan o‘layotgan bo‘lsa, o‘sha Nobel mukofoti nimaga yaraydi?"
Menimcha hayotda o’z yo’lini topish, hayotda o’z o’rniga ega bo’lish bu yaxshi. Ammo odamlarga hayotda o’z yo’lini topishga, o’z o’rniga ega bo’lishda yordam berish bu baxt.
Agar jamiyat ongiga shu narsa singdirib borilsa har qanday davlat juda tez rivojlanish bosqichiga chiqib oladi deb o’ylayman.
Asarda uchragan yaxshi ma’lumotlarni kanalga joylab borishga harakat qilaman. Maslahatim siyosiy kitoblarni o’qib turing, bu sizga har xil vaziyatlarga baho berishda kompas vazifasini o’tab beradi. #Siyosat
📡
@ShavkatbekShokirovblogi
