محیط زیست را به مدارس ببریم
🍃🍃 شاید در پايان دوران تحصيل در مقطع دبستان و راهنمايی کارها و رویدادهایی چون کاشت دانههای لوبيا در ليوان و یا دستمال مرطوب، روز درختکاری و بخشهای اندکی از کتاب جغرافيا ،ازمعدود يادمانهايی است که به سبب پيوند با محيط مدرسه درذهن دانش اموزان از طبيعت و محيط زيست باقی مانده باشد.
مدرسه نه تنها محيطي براي آموزش، رشد و تکوين شخصيت روحي و اجتماعي دانش آموزان به شمار مي آيد؛ بلکه به عنوان پايگاهي مهم جهت تأثيرگذاري بر خانواده و اجتماع نيز تلقی میشود.
اهميت موثر بودن فعاليتهايی به هدف فرهنگ سازی در سنين آغازين, تمرين و يادگيری در محيط آموزشی - اجتماعی مدارس در مقاطع دبستان و راهنمايی نيز، میتواند دليل کافی برای نشان دادن اهميت ويژه ايجاد فضای مناسب و اثر بخش در جهت گفتمان و ممارست پيرامون مباحث مربوط به محيط زيست باشد.
مقوله ای که با آينده تک تک شهروندان کره زمين در پيوند است. از شناخت مفاهيمی چون پسماند و تجديد پذير و مصرف بهينه و بازيافت و آلاينده گرفته تا حس آشتی و لذت و مسئوليتپذيری در برابر زيست بوم محل زندگی.
علاوه بر اين فرصتی مناسب است برای يادگيری کارهای گروهی با منافع دراز مدت و نيازمند برنامهريزی و تداوم در پيگيری.
جای خالی آموزش مفاهيمی چنين در سيستم مديريت کلان اموزش و پرورش ما، سالهاست که به شکل آشکار آسيب رسان است.
سهم محيطهای آموزش در اين امر میتواند حتی با فرمهای مختلف و حتی ساده تمرين شود. نگهداری و کاشت گياهان، تعبيه فضای مناسب برای تفکيک زبالهها در مبدا، بازديدهای طرح شده در قالب اردو از مناطق حفاظت شده يا کارخانههای بازيافت ، افزودن ساعات ويژه به برنامه آموزشی با حضور افراد تعليم ديده در حيطه محيط زيست، رشد و گسترش کتابخانه های مدارس از لحاظ کيفی و کمی با کتابهای مربوط به اين بخش و همچنین عملی کردن اصول حفظ و احترام محيط زيست در چار چوب فضای آموزشی، که میتواند به لحاظ دیداری و شنیداری، مصداق روشن جامه عمل پوشاندن به خواندهها و شنيدهها و نوشتهها باشد.🍃🍃
🍃🍃 شاید در پايان دوران تحصيل در مقطع دبستان و راهنمايی کارها و رویدادهایی چون کاشت دانههای لوبيا در ليوان و یا دستمال مرطوب، روز درختکاری و بخشهای اندکی از کتاب جغرافيا ،ازمعدود يادمانهايی است که به سبب پيوند با محيط مدرسه درذهن دانش اموزان از طبيعت و محيط زيست باقی مانده باشد.
مدرسه نه تنها محيطي براي آموزش، رشد و تکوين شخصيت روحي و اجتماعي دانش آموزان به شمار مي آيد؛ بلکه به عنوان پايگاهي مهم جهت تأثيرگذاري بر خانواده و اجتماع نيز تلقی میشود.
اهميت موثر بودن فعاليتهايی به هدف فرهنگ سازی در سنين آغازين, تمرين و يادگيری در محيط آموزشی - اجتماعی مدارس در مقاطع دبستان و راهنمايی نيز، میتواند دليل کافی برای نشان دادن اهميت ويژه ايجاد فضای مناسب و اثر بخش در جهت گفتمان و ممارست پيرامون مباحث مربوط به محيط زيست باشد.
مقوله ای که با آينده تک تک شهروندان کره زمين در پيوند است. از شناخت مفاهيمی چون پسماند و تجديد پذير و مصرف بهينه و بازيافت و آلاينده گرفته تا حس آشتی و لذت و مسئوليتپذيری در برابر زيست بوم محل زندگی.
علاوه بر اين فرصتی مناسب است برای يادگيری کارهای گروهی با منافع دراز مدت و نيازمند برنامهريزی و تداوم در پيگيری.
جای خالی آموزش مفاهيمی چنين در سيستم مديريت کلان اموزش و پرورش ما، سالهاست که به شکل آشکار آسيب رسان است.
سهم محيطهای آموزش در اين امر میتواند حتی با فرمهای مختلف و حتی ساده تمرين شود. نگهداری و کاشت گياهان، تعبيه فضای مناسب برای تفکيک زبالهها در مبدا، بازديدهای طرح شده در قالب اردو از مناطق حفاظت شده يا کارخانههای بازيافت ، افزودن ساعات ويژه به برنامه آموزشی با حضور افراد تعليم ديده در حيطه محيط زيست، رشد و گسترش کتابخانه های مدارس از لحاظ کيفی و کمی با کتابهای مربوط به اين بخش و همچنین عملی کردن اصول حفظ و احترام محيط زيست در چار چوب فضای آموزشی، که میتواند به لحاظ دیداری و شنیداری، مصداق روشن جامه عمل پوشاندن به خواندهها و شنيدهها و نوشتهها باشد.🍃🍃