مادربزرگ هميشه مي‌گفت :
دردِ تن يك جا نمي‌ماند، كليه مي‌زند به كمر، كمر مي‌زند به پا، پا مي‌زند به قلب، مي‌گفت درد هي توي تنت تقسيم مي‌شود ...!
.
اما درد روح، قُلمبه مي‌شود يك جا امانت را مي‌بُرَد !
هركسي هم كه از راه برسد و بپرسد چه مرگت است ؟ فقط مي‌شود دستت را روي زانو و كمرت بگذاري و ناله كني كه تير مي‌كشد ...
درد روح را نمي‌شود نشان كسي داد ...!