کامنت‌های یه پیچی رو میخوندم و گرد غم پاشیده شد تو دلم، آدم‌ها از حال و هوای این روزهاشون گفته بودن، از گم شدن انگیزه‌هاشون، از ناامیدی، از حال بدشون، از تنهایی، از دلتنگی تو این روزهای کرونایی، از دویدن‌ها و نرسیدن‌ها گفته بودن.
راستش هممون حداقلِ حداقل یکی از عبارت‌های بالا رو این روزها تجربه کردیم، من خودم حتی بیشتر از یک مورد.
ولی میدونید اینکه آدم خودش رو یاد باشه خیلی مهمه، خیلی زیاد مهمه چون میتونید بهتر به خودتون کمک کنید.
بچه ها جون شما خوبید؟