💢 حرام و حریم در ایران؛
" به تازگی در روزنامه خواندم که برابرِ گزارش های تلگرافی، نائب کنسول آمریکا در تهران به دستِ آشوبگران کشته شده است. این گزارش بسیار کلی است و جزئیات برایم روشن نشد، اما تصور می کنم که هدف این بوده است که آمریکا را در ایران تحریم کنند.... ایرانی ها تعصب دینی شدید دارند. و این احساس در تهران از همه جا بیشتر است. این مردم مسیحیان و اهل ادیان دیگر را کافر می دانند. برای نمونه در تهران آن ها را به مسجدها و دیگر مکان های مذهبی راه نمی دهند. در چنین جایی یک نائب کنسول نباید عکس بگیرد؛ اما این کار را کرده و آشوب برپا شده است ک مردم به او حمله کرده اند.از آنجا که شور و تعصّب دینی مردم زیاد است، اگر خارجی و غیر مسلمان ها به مکان های مذهبی آن ها وارد شوند با جان خود بازی کرده اند. ایرانیان با ما (ژاپنی ها) در ملیت و دین تفاوت دارند. به ایران که می رویم، مردم شیفتهء ژاپن فراوان می بینیم و ما را خوشامد می گویند و با مهربانی پذیرا می شوند. اما جاهای هست که نباید برویم و اعضای گروه ما هم این موضوع را رعایت می کردند و به حریم آن ها نزدیک نمی شدند. در واقعه کشته شدنِ نائب کنسول آمریکا هم مردم از سرِ شور مذهبی به هیجان آمدند و آشوب برخاست و نمی توان گفت که ایرانیان از مردم آمریکا بیزاری داشته اند.
به تهران که می رویم باید بخصوص به این روحیه و آداب مردم توجه و شایست و ناشایست های محیط را رعایت کنیم. برای نمونه، نباید در کوی و گذر به زنان سخن بگوئیم. به ولایات که برویم، این منع و تحریم تا اندازه ای کم تر می شود. اما در تهران سختگیری ها شدیدتر است. هرگز نباید بیرون خانه، به زنان ایرانی حرف زد."
📚 ئی شیرو، نوئی دا (۱۳۹۴) پنج سفرنامه ، ژاپنی های دیدار کننده از ایران ، ترجمه هاشم رجب زاده، کینجی ئه آورا، تهران: انتشارات طهوری، ص 73-72.
@tarikhpajouhi
" به تازگی در روزنامه خواندم که برابرِ گزارش های تلگرافی، نائب کنسول آمریکا در تهران به دستِ آشوبگران کشته شده است. این گزارش بسیار کلی است و جزئیات برایم روشن نشد، اما تصور می کنم که هدف این بوده است که آمریکا را در ایران تحریم کنند.... ایرانی ها تعصب دینی شدید دارند. و این احساس در تهران از همه جا بیشتر است. این مردم مسیحیان و اهل ادیان دیگر را کافر می دانند. برای نمونه در تهران آن ها را به مسجدها و دیگر مکان های مذهبی راه نمی دهند. در چنین جایی یک نائب کنسول نباید عکس بگیرد؛ اما این کار را کرده و آشوب برپا شده است ک مردم به او حمله کرده اند.از آنجا که شور و تعصّب دینی مردم زیاد است، اگر خارجی و غیر مسلمان ها به مکان های مذهبی آن ها وارد شوند با جان خود بازی کرده اند. ایرانیان با ما (ژاپنی ها) در ملیت و دین تفاوت دارند. به ایران که می رویم، مردم شیفتهء ژاپن فراوان می بینیم و ما را خوشامد می گویند و با مهربانی پذیرا می شوند. اما جاهای هست که نباید برویم و اعضای گروه ما هم این موضوع را رعایت می کردند و به حریم آن ها نزدیک نمی شدند. در واقعه کشته شدنِ نائب کنسول آمریکا هم مردم از سرِ شور مذهبی به هیجان آمدند و آشوب برخاست و نمی توان گفت که ایرانیان از مردم آمریکا بیزاری داشته اند.
به تهران که می رویم باید بخصوص به این روحیه و آداب مردم توجه و شایست و ناشایست های محیط را رعایت کنیم. برای نمونه، نباید در کوی و گذر به زنان سخن بگوئیم. به ولایات که برویم، این منع و تحریم تا اندازه ای کم تر می شود. اما در تهران سختگیری ها شدیدتر است. هرگز نباید بیرون خانه، به زنان ایرانی حرف زد."
📚 ئی شیرو، نوئی دا (۱۳۹۴) پنج سفرنامه ، ژاپنی های دیدار کننده از ایران ، ترجمه هاشم رجب زاده، کینجی ئه آورا، تهران: انتشارات طهوری، ص 73-72.
@tarikhpajouhi