حرف زدن با تو رو دوست دارم
درست همونقدر که از حرف زدن با بقیه فراری‌ام.
اهنگ گوش دادن با تورو دوست دارم
درست همونقدر که دلم نمیخواد جز خودم هیچکس به اهنگام گوش بده.
غذا خوردن با تو رو دوست دارم،درست همونقدر که با بقیه لذتی نداره.
لوس شدن برا تورو دوست دارم،درست همونقدر که برای بقیه جدی ام.
دوست دارم ساعت ها کنارت بشینم و کتاب بخونم،طراحی کنم، یه مجموعه بلند از خوشی های کوچیکی که کنار تو دارم بنویسم،دقیقا چون تو همون نقطه امن منی.
با تو بودن انگار با خودم بودنِ؛همونقدر راحت و بی تعارف و صمیمی. وقتی کنارتم برام فرقی نمیکنه شلوارک آبیمو با تیشرت سرخابیه بپوشم یا لباس پلوخوریامو،دوست دارم تو همه روز، ۲۴ ساعت کنارت باشم،باهات زندگی کنم تا بفهمم نقطه امن داشتن واقعا یعنی چی.
مرسی،مرسی که هستی.باور کن همه دنیا تویی،بقیه همه تکراری‌ان.