Ҳ И К О Я Т
Подшоҳе ба вазираш гуфт:
– Се суол мекунам, фардо ҷавоб додӣ, дар мансаб бимонӣ ва илло аз мақомат барканор мешавӣ!
Суоли аввал: Худованд чӣ мехӯрад?
Суоли дуввум: Худованд чӣ мепӯшад?
Суоли саввум: Худованд чӣ кор мекунад?
Вазир, ки ҷавоби суолҳоро намедонист, нороҳат шуд. Ғуломи донову зираке дошт, ба ӯ гуфт:
– Шоҳ се суол аз ман пурсидааст. Агар ҷавоб пайдо накунам, аз мансабам барканор мешавам. Ғулом гуфт:
– Ҷавоби суолҳоро медонам, вале ҳоло ду ҷавобро мегӯям: Ҷавоби аввалӣ: Худованд чӣ мехӯрад? Худованд ғами бандагонашро мехӯрад. Ҷавоби дуввум: Худованд чӣ мепӯшад? Худованд айби бандагонашро мепӯшад. Аммо посухи саввумро бо иҷозаи шумо фардо назди подшоҳ мегӯям.
Фардо вазир ва ғулом назди подшоҳ рафтанд. Вазир ба ду суол ҷавоб дод. Шоҳ гуфт:
– Дуруст аст! вале бигӯ, ки ҷавобҳоро худат пайдо кардӣ ва ё аз касе пурсидӣ? Вазир гуфт:
– Ин ғуломи ман инсони бофазлу доноест, ҷавобҳоро ӯ дод. Шоҳ гуфт:
– Пас либосҳои вазириатро бикаш ва ба ӯ бидеҳ! Ғулом низ либоси навкариашро ба вазир дод. Сипас вазир ба ғулом гуфт:
– Пас суоли саввум чӣ шуд? Ғулом гуфт:
– Оё ҳанӯз нафаҳмидӣ, ки Худованд чӣ кор мекунад? Худованд дар як лаҳза ғуломро вазир мекунаду вазирро ғулом!