اون خودش خواست باهام به پشت بوم بیاد. با پاهای خودش لبه ی پرتگاه ایستاد. اما وقتی بهش گفتم بپره، خندید.
منتظر بودم بعد از خنده بپره، اما فقط گفت:با نمک بود
من چیز با نمکی گفته بودم؟ ازش خواستم بپره. این براش بانمک بود.
من با جدیت ازش خواستم بپره، اما اون فقط خندید. بعد ادامه داد:نکنه دلت شرط بندی میخواد
فکر می‌کرد می‌خوام باهاش بازی کنم؟
چیزی نگفتم، اون هم بلند شد و روی لبه پرتگاه ایستاد:شرط می‌بندم بعد از پریدن زنده میمونم
پلکی زدم و هرچی سعی کردم چهرم رو تغییر بدم نشد:میمیری
دستش رو سمتم دراز کرد و من هم دستش رو گرفتم. بلند شدم و کنارش استادم. نمی‌دونم منتظر چی بود اما بعد از چند دقیقه در حالی که از لبه پرتگاه پایین میرفت گفت:نکنه واقعا توقع داری بپرم
معلومه که توقع داشتم بپره. دستش رو گرفتم و باز هم کنار خودم، نزدیک به پرتگاه کشیدمش. پشتش قرار گرفتم و قبل از اینکه چیزی بگه اون رو پایین هول دادم.
سی ثانیه طول کشید تا بدن با زمین برخورد کنه. از همین ارتفاع هم معلومه. مغزش از سرش بیرون ریخته. من برنده شده بودم، اون مرده بود. اما قرار نبود زیاد تنها بمونه.
حالا که این ها رو مینوسم پلیس ها پشت در فقل شده ی پشت بوم صف کشیدن. من هم تا چند دقیقه دیگه کنار اون روی زمین می‌خوابم.

For:@moonnself