خُزَعبَل نِویس هایَم

"باید نگاه کنی! این یکی از مقررات ماست. بستن چشم هایت چیزی را عوض نمی کند. چون نمی خواهی شاهد اتفاقی باشی که می افتد، هیچ چیز ناپدید نمی شود. در واقع دفعه ی بعد که چشم وا کنی، اوضاع بدتر می شود. دنیایی که تویش زندگی می کنیم این جور است، آقای ناکاتا. چشمانت را باز کن. فقط بزدل چشمهایش را می بندد. چشم بستن و پنبه در گوش چپاندن باعث نمی شود زمان از حرکت بایستد." (۱۹۹)

+ هاروکی موراکامی | کافکا در کرانه

با خودمان می‌گوییم، عادت می‌کنیم و با صراحت زیادی، این جمله را تکرار می‌کنیم.
آن چیزی که هیچ کس نمی‌پرسد، این است که: "به چه قیمتی عادت می‌کنیم؟"

📕 دخمه
✍🏻 #ژوزه_ساراماگو

📚 @BookNotes

مادربزرگم می‌گوید
«وقتی از دوستی عصبانی هستی،
آن‌قدر عصبانی که فکرهای زشت به کله‌ات می‌زند،
آن‌قدر عصبانی که می‌خواهی سر به تنش نباشد،
به چیزهای مثبتش فکر کن،
به حرف‌های قشنگش فکر کن
و ببین اصلا چرا دوستش داشته‌ای!»


مادربزرگ سوپ می‌پزد!
#شارون_کریچ
@artpixgram

آدم‌هایی که مدام به دیگران حس گناه می‌دهند، خطرناک‌ترین آدم‌ها نیستند؟ فکر می‌کنند دنیا باید همیشه به کام آن‌ها باشد و اگر بر حسب اتفاق، مسیر دل‌خواه تو با خواسته‌ی آن‌ها جور نباشد، اگر نخواهی که مدام تأییدت کنند و برایت کف بزنند، اگر گاهی با علاقه‌هایت بایستی جلوی‌شان، والد سرزنش‌گرشان بیدار می‌شود و با سرزنش، چنان حس گناهی بهت تزریق می‌کنند که اگر حواست نباشد، در دادگاهی که برای خودت برگزار می‌کنی به مرگ خودت رأی می‌دهی. بدی‌اش این است که این آدم‌ها خودشان را در جایگاه مظلوم قرار می‌دهند، لحن کلام و شکل رفتارشان شبیه کسی است که بهش ظلم شده و تو لاجرم ظالم می‌شوی. چطور چیزی که خواسته‌اند را اجابت نکردی؟ چطور دلت آمد؟ چطور توانستی باعث آزردگی‌شان بشوی؟ چطور توانستی این‌قدر بی‌رحم باشی که به‌جای خواسته‌ی آن‌ها، به خواسته‌ی خودت برسی. و چقدر عزت‌نفس نابود می‌شود در این بین، چقدر حس گناه بالا می‌گیرد در آدم و این اتفاق برای بعضی‌ها از همان پنج‌، شش سالگی شروع می‌شود و تا وقتی آدم، بالغ بشود و بفهمد چه اتفاقی افتاده، ترمیم شدن و خلاصی از آن حس عمیق گناه چقدر سخت است. کافکا در نامه‌ای به پدرش نوشته: «در کتاب‌هایم، تنها کاری که می‌کردم اعتراض علیه چیزهایی بود که نمی‌توانستم رو در روی تو از آن‌ها شکایت کنم». و برای بعضی‌ها همین فرصت انتزاعی برای اعتراض هم نیست. افسوس.
‌