در بازی زندگی یاد میگیری
اعتماد به حرف های قشنگ
بدون پشتوانه
مثل آویختن به طنابی پوسیدست..‌

یاد میگیری:
نزدیکترین ها به تو
گاهی میتوانند دورترین ها باشند...

یاد میگیری:
آنقدر از خودت برای روز مبادا
پس انداز داشته باشی
تا بتوانی یک روزی
تمام خودت رو بغل کنی و بروی ...

یاد میگیری :
دیوار خوب است
سایه درخت مطلوب است
اما هیچ تکیه گاهی ابدی نیست...