ОТАНИНГ СЎНГГИ КУНЛАРИ.
(Реализм)

Нигоҳ узмай нурайди ота,
Гувалак уй, ёриқ тўсиндан.
Вужудини кемириб ётар,
Ногоҳ ўсган ўжар ўсимта.

Қўлларида қалтирар тасбеҳ,
Юрагига ютар ҳасратин.
Зорланади бир ҳовли - пастак,
“Соҳибимни Ўзинг асрагин”...

Оқшомда бир қалқиди осмон,
Булутларга беркинди қамар.
Кўтарилди уввос, ғалаён,
Петербургга кетди шумҳабар.

Орзулари бўғзидан бўғиб,
Вақт ўтмади, шошгани сайин.
Жанозага келмади ўғил,
Кўзларини юммади майит.

📝 Нурмуҳаммад АЗИЗ

https://t.me/zarif_gussa/1