The Geopolitics / Գեոպոլիտիկա

Սուրեն Սուրենյանցի դիտարկումները շատ տեղին են և համահունչ են ստեղծված իրողություններին։

Արդյո՞ք խորհրդարանական ընդդիմությունը հիմա էլ, երբ արդեն կա թուղթ վավերացնելու խնդիր, այսպես ասած, որևէ կռուտիտ կմտածի, թե՞ կգնա խորհրդարանը ապալեգիտիմացնելու ճանապարհով։

Կարծում եմ` արտախորհրդարանական մյուս ուժերը ևս պետք է այս մասով դիրքորոշում հայտնեն։

🇦🇲🇷🇺 Հայ - ռուսական հարաբերություններում որևէ սրացում չկա։ Ես սրացումներ չեմ տեսնում։

Գործարար Սամվել Կարապետյան (Տաշիր)

Մերձավոր Արևելքում տեղի ունեցող իրադարձությունները ստիպում են վերանայել Իրանի վերաբերյալ առկա մոտեցումները ու ճիշտ գնահատել Իրանի իրական ուժերն ու կարողությունները։

Վերջին ամիսների իրադարձությունների տրամաբանական շղթայի վերլուծությունը որևէ կասկած չի թողնում, որ Իրանի նախագահ Էբրահիմ Ռայիսին ևս սպանվել է Մոսադի կողմից, սակայն Իրանը դրա մասին պարզապես չի կարող հայտարարել։ Ինչպե՞ս հայտարարել, որ երկրի նախագահը թշնամու հատուկ ծառայության կողմից սպանվել է հենց քո երկրի տարածքում։ Այնուհետև հենց Թեհրանում սպանվում է ՀԱՄԱՍ-ի քաղաքական առաջնորդը ու սպանվում է Իրանի նորընտիր նախագահի երդմնակալության օրը։ Հիմա արդեն լիկվիդացվում է Հեզբոլլահի առաջնորդը։ Սրանք հնչեղ անուններն են, սակայն հընթացս պարբերաբար սպանվում են միջինից բարձր իրանցի տարբեր զինվորականներ ու պաշտոնյաներ ևս։

Այս ամենին Իրանի արձագանքը համաչափ չէ։ Կարելի է ասել, որ պատասխան ընդհանրապես չի տրվում ու դրա պատճառն էլ շատ պարզ է. Իրանը պատրաստ չէ այն հնարավոր զարգացումներին, որոնք կլինեն պատասխան տալու պարագայում։ Ուստի, պաշտոնական Թեհրանը, ի դեմս նոր նախագահի, չունի այլ տարբերակ, քան առնվազն որոշակի ժամանակ շահելու նպատակով արևմուտքի, ավելի կոնկրետ` ԱՄՆ-ի հետ երկխոսելն է, թեկուզ որոշակի զիջումների գնով։ Այս իմաստով շատ հետաքրքիր ու կարևոր էր վերջերս Դոնալդ Թրամփի կողմից հնչեցված այն հայտարարությունը, որ ԱՄՆ-ը չպետք է Իրանի հետ գնա թշնամության ճանապարհով, փոխարենը հնարավոր է ընկերանալ։

Ինչ վերաբերում է Հայաստանին, ապա մեր շահերից որևէ կերպ չի կարող բխել Իրանի ներքաշվելը որևէ ռազմական բախման մեջ, քանի որ հաշվարկները ցույց են տալիս, որ նման բախումից Իրանը չի կարող դուրս գալ հաղթած, հետևաբար նման սցենարի դեպքում Իրանի կշիռը թուլանալու է, այդ թվում` Հարավային Կովկասում, ինչը ունենալու է իր տրամաբանական հետևանքները տարածաշրջանում ուժային բալանսի փոփոխության տեսքով` ոչ ի նպաստ Հայաստանի։ Այս իմաստով կարևոր է նաև, որ ԱՄՆ-ում իշխանության գա մի վարչակազմ, որը Բենյամին Նաթանյահուին կդարձնի կառավարելի ու թույլ չի տա շարունակել քաոսի տարածումը։

Իրանը, իհարկե, մեր բարեկամն է, առևտրային գործընկերն է, սկզբունքային դիրքորոշում ունի Հայաստանի տարածքային ամբողջականության հարցում, ինչը մենք չենք կարող չգնահատել, բայց սառը գլխով արված հաշվարկը բերում է եզրահանգման, որ Հայաստանը պետք է ծանր աշխատանք կատարի արտաքին մյուս գործընկերների հետ, որպեսզի նման զգայուն հարցերում չմնա միայն Իրանի աջակցության հույսին ու դա այն պարզ պատճառով, որ չկա որևէ երաշխիք, որ իրավիճակի` մեզ համար ոչ ցանկալի զարգացումների դեպքում Իրանը որևէ կերպ կկարողանա միջամտել։

🇦🇲 Վարդան Ղուկասյանը (Դոկ) հայտարարել է, որ հոկտեմբերի 27-ի գործով բացառիկ մանրամասներ են հայտնվել իր տրամադրության տակ, որոնք նա կհրապարակի երկուշաբթի։

🇮🇱🇱🇧 Իսրայելի բանակը պաշտոնապես հայտարարեց Հեզբոլլահի առաջնորդ Հասան Նասրալլահին ոչնչացնելու մասին։

ՄԱԿ-ի անդամ, անկախ, ինքնիշխան երկիր հանդիսացող Լիբանանի տարածքում Իսրայելը ռազմական հանցագործություններ է իրականացնում ու այն հավաքական արևմուտք կոչվածը, որը մեղադրում է Ռուսաստանին Ուկրաինայի նկատմամբ նույնը անելու համար, ձայն չի հանում, ավելին` ԱՄՆ-ը սպառնում է պատժել ցանկացած երկրի, որը կհամարձակվի թարս հայացք նետել Իսրայելի ուղղությամբ։

Դելիմիտացված ու դեմարկացված սահմանները, միջազգային իրավունքը դրանք ոչ մի բան են պատերազմներ թույլ չտալու տեսանկյունից։ Եթե կա ցանկություն պատերազմի գնալու, ապա պատրվակը միշտ էլ ստեղծվում է։

🇱🇧🇮🇱 Հեզբոլլահի առաջնորդի մահվան լուրը դեռևս պաշտոնապես չի հերքվել։

Բայդեն - Հարիս վարչակազմի ստեղծած քաոսի համար աշխարհը դեռ շատ գին է վճարելու, իսկ եթե այդ վարչակազմը մնա Սպիտակ տանը, ապա այս ամենը լինելու է միայն սկիզբը. նրանք խնդիր ունեն ամբողջ աշխարհը թաղել քաոսի մեջ։

Ի դեպ, ուշ չէ։ Տվյալ իրավիճակում Նիկոլ Փաշինյանը, եթե ինչ-որ բան հասկանում է քաղաքականությունից ու ղեկավարումից, պետք է համոզի Սիվիկ Գևորգյանին հետ վերցնել դիմումը ու շարունակել աշխատանքը արդարադատության նախարարի տեղակալի պաշտոնում։

Փաշինյանի փոխարեն՝ ես այդպես կվարվեի։ Ավելին՝ խիստ կպատժեի այս սաբոտաժի կազմակերպիչներին։ Այսինքն, ես որոշում կայացնեմ, որ Սիվիկ Գևորգյանին նշանակում եմ որևէ պաշտոնի ու ինչ-որ քոչարյան անդոներ ու արփի դավոյաններ իմ որոշման դեմ քայլեր անեի՞ն։ Լու՞րջ։

Իր որոշումներին տեր չլինող ղեկավարը․ Սիվիկ Գևորգյանի հրաժարականի մասին

Ես քննադատել եմ Սիվիկ Գևորգյանի նշանակումը, որովհետև գտել եմ, որ նա չպետք է նշանակվեր այդ պաշտոնին ոչ թե նրա համար, որ նա լավն է կամ վատն է, իսկ նա, ըստ ինձ հասած տեղեկությունների, մասնագիտական առումով բավականին լավն է, այլ կար քաղաքական հայտնի մի հանգամանք, որը Նիկոլ Փաշինյանին պարզապես պետք է հուշեր, որ նման նշանակումը քաղաքական իմաստով խնդիր է առաջացնելու ու կարիք է առաջանալու լուրջ հիմնավորում ներկայացնել, թե ինչու է նման նշանակում կատարվել։

Բայց եթե կայացվում է որոշում, որ Սիվիկ Գևորգյանը պետք է նշանակվի ու նա նշանակվում է, ապա տվյալ պահից Սիվիկ Գևորգյանը պետք է գտնվեր, որպես ղեկավար, Նիկոլ Փաշինյանի անձնական պաշտպանվածության ներքո, իր աշխատանքի ընթացքում չպետք է նրա վրա լինեին ճնշումներ ՔՊ-ականների կողմից, բայց տեղի է ունենում լրիվ հակառակը․ իր կողմից նշանակված կադրի նկատմամբ Փաշինյանը թույլ է տալիս, որ իր թիմը կազմակերպի այնպիսի ճնշումներ, որը հանգեցնում է Սիվիկ Գևորգյանի հրաժարականին։

Եթե ես լինեի Փաշինյանի փոխարեն ու հստակ որոշում ունենայի, որ ես նշանակում եմ Սիվիկ Գևորգյանին, որովհետև այդ կադրը ինձ պետք է, ապա ես ատամներով կպաշտպանեի նրան ու կապացուցեի, որ ճիշտ նշանակում եմ կատարել, նա էլ իր աշխատանքով դա կհիմնավորեր։ Տվյալ պարագայում պետք է բացառված լիներ իրադարձությունների այնպիսի զարգացումը, որը կհանգեցներ Սիվիկի հրաժարականին, այն էլ էմոցիոնալ ծանր վիճակով, ինչը ընկալելի է նրա տեքստից:

Աղջկան նշանակել ես պաշտոնի, քաշվել ես մի կողմ ու թույլ ես տվել, որ թիմդ նրան հոշոտի։ Սա ղեկավարի պահվածք չէ, սա քաղաքական ու նաև անձնական անպատասխանատվություն է, որովհետև նրա հրաժարականը դա քո ամոթն ու տապալումն է՝ որպես ղեկավարի, որովհետև թիմդ, ճնշելով Սիվիկին, քո որոշումն է բեկանում։ Սա արդեն Սիվիկի հարցը չէր, սա ղեկավարի որոշում կայացնելու ու այդ որոշմանը տեր լինելու հարցն էր։