برای تثبیت عمل چرخش، چهارچوب‌‌های خاصی که می‌توانستند به سر متصل شوند، ابداع شد. دهه 1600 پیشرفت‌های بیشتری به ارمغان آورد، مانند اره‌های مدور کوچکی که می‌توانستند حول مرکزی بچرخند و یک "سوراخ‌بر" لبه‌ اره‌ای که استخوان را به صورت دیسکی جدا می‌کرد. سوراخ کردن به شکل یک دایره از سوراخ‌های کوچک و نزدیک به هم و سپس جدا کردن استخوان بین آنها برای آزاد کردن بخش میانی‌شان بود. از این طریق یک سوراخ بزرگتر ایجاد می‌شد. این روش دردناک و پرخطر ممکن بود برای رسیدگی به شرایط پزشکی‌ای انجام شده باشد که هیچ دلیل خارجی برای آن متصور نبودند، مانند سردردهای شدید و میگرن، تشنج‌، صرع، آنسفالیت (التهاب بافت مغز)، و تومورهای مغزی و خونریزی. trepanning همچنین برای درمان زخم‌های عمیق و ترمیم استخوان‌های جمجمه‌ای که سابقا شکسته بودند یا پارگی در تصادفات یا در میدان جنگ انجام می‌شد.

⌛#تاریخ_پزشکی

🌻@boghcheyerah
Instagram