Ingliziya

The line chart illustrates the trends in computer ownership in the United States from 1997 to 2012, segmented into categories of no computer, ownership of one computer, two computers, and three or more computers.

In 1997, households without a computer dominated, with over 60% of the population lacking one. However, this percentage significantly declined over the years, hitting just below 20% by 2012. Conversely, ownership of one computer, which started around 30% in 1997, gradually increased and became the most common category by 2000. Its growth continued steadily until it leveled off near 50% by 2009, then slightly declined, settling close to 40% by 2012.

Households with two computers showed a steady increase, starting at approximately 5% in 1997 and gradually rising to about 20% by 2012. Similarly, ownership of three or more computers saw consistent growth, albeit at a lower rate. Starting close to 0% in 1997, it reached nearly 10% by 2012, indicating an increasing trend in households with multiple devices.

In summary, while the prevalence of no computer ownership significantly declined, there was a consistent rise in ownership across all categories, particularly in households with two or more computers. This trend reflects the growing integration of technology into American homes over the 15-year period.

IELTS Writing Task 1 Sample Answer

The provided bar chart illustrates the levels of nitrogen oxide emissions produced by four different vehicles: Vehicle A, Vehicle B, Vehicle C, and Vehicle D.

Overall, it is evident that Vehicle A emits the highest amount of nitrogen oxides, while Vehicle D has the lowest emissions among the four. Additionally, there is a noticeable variation in emissions between the vehicles, indicating differing levels of environmental impact.

In detail, Vehicle A releases approximately 120 grams of nitrogen oxides, making it the most polluting vehicle in the group. In contrast, Vehicle D emits only about 40 grams, positioning it as the least harmful to the environment. Vehicle B and Vehicle C have intermediate emission levels, with Vehicle B emitting around 80 grams and Vehicle C slightly higher at 90 grams.

Comparing the vehicles, Vehicle A's emissions are three times higher than those of Vehicle D. Furthermore, the difference between Vehicle B and Vehicle C is minimal, with Vehicle C emitting just 10 grams more than Vehicle B. This suggests that while all vehicles contribute to nitrogen oxide pollution, some are significantly better for the environment than others.

In conclusion, the bar chart highlights significant disparities in nitrogen oxide emissions among the four vehicles, underscoring the importance of selecting vehicles with lower emissions to mitigate environmental impact.

Tabii ki, elimden gelen en kapsamlı listeyi sunmaya çalıştım, fakat gözden kaçırmış olabileceğim birkaç önemli terim daha olabilir. Ek olarak bahsetmem gereken bazı kavramlar şu şekilde:

35. İstişhad: Delil getirme veya tanık gösterme anlamına gelir. Özellikle bir meselede kanıt sunmak için hadis, ayet ya da başka güvenilir kaynaklardan örnek gösterme işlemi olarak kullanılır.


36. Tezkire: Genellikle biyografi tarzında yazılan eserler için kullanılır. Ünlü şahsiyetlerin yaşamlarını ve eserlerini anlatan kitaplar, tezkire adıyla bilinir.


37. Zeyl: Bir eserin sonuna eklenen, orijinal eserin devamı niteliğindeki ek metinlerdir. Bu eklemeler, ana eserin tamamlanmasından sonra yazılmış olur ve genellikle eksik veya yeni ortaya çıkan bilgileri içerir.


38. Ta’likat: Bir eserin kenarına veya sonuna yazılan notlar ya da açıklamalar. Bu genellikle metni daha iyi anlamak için yapılır.


39. Şerh: Bir metni açıklama, yorumlama veya detaylandırma işlemidir. Özellikle karmaşık metinlerin anlaşılır hale getirilmesi amacıyla yapılan yorumlama çalışmalarıdır. Fıkıh, hadis ve kelam gibi ilimlerde çokça kullanılır.


40. İlave: Bir esere veya metne yeni eklemeler yapma anlamına gelir. Mevcut bir metni genişletmek ya da güncellemek için ilaveler yapılır.


41. Ta’zim: Bir metnin veya eserin değerini yüceltme veya ona büyük önem atfetme anlamında kullanılır. Özellikle önemli dini eserlerin ve metinlerin saygıyla karşılanmasını ifade eder.


42. Mukabele: Bir metni karşılıklı olarak okuma, dinleyip kontrol etme işlemidir. Özellikle Kur'an hafızlık çalışmasında veya bir metnin doğru yazılıp yazılmadığını denetlemek için karşılıklı okuma yapılır.


43. Tehzib: Bir metni sadeleştirme veya düzenleme anlamına gelir. Tehzib, gereksiz bölümleri çıkararak veya dili daha anlaşılır hale getirerek bir metni daha sade ve anlaşılır hale getirme işidir.


44. Tatil: Bir metinde ya da tartışmada bir görüşün yanlış veya geçersiz olduğunu ifade etme işlemidir. Bu genellikle bir argümanın çürütülmesi anlamına gelir.


45. Tabakat: Özellikle İslam alimlerinin biyografilerini kronolojik olarak sıralayan eserlere verilen isimdir. Bu eserler, alimlerin yaşamlarını ve ilmi katkılarını tanıtır.


46. İlm-i Rical: Hadis ilmi açısından rivayet eden kişilerin güvenilirliğini ve hayatlarını inceleyen ilim dalıdır. Bu, özellikle hadislerin sıhhatini tespit etmek için kullanılır.



Bu eklemelerle birlikte, metinlerin ve ilmi çalışmaların değerlendirilmesinde kullanılan önemli terimleri daha geniş bir çerçevede ele almış olduk. Eğer başka bir konu ya da detaylı açıklamalar istersen, yardımcı olmaktan memnuniyet duyarım!

Elbette, devam edelim. İslami ilimler ve metin incelemelerinde kullanılan diğer önemli kavramlar şunlardır:

19. Tahrir: Bir konunun yazıya geçirilmesi, kaleme alınması anlamına gelir. Fıkıh, hadis, kelam gibi ilimlerde bir meselenin veya eserin yazıya dökülmesi için kullanılır. Ayrıca, Osmanlı döneminde resmi yazışmalar için de kullanılır.


20. İmla: Yazım kuralları anlamına gelir. Bir metnin doğru bir şekilde yazılması ve kurallarına uygun olarak aktarılması anlamında kullanılır. İmlanın doğruluğu metinlerin anlaşılmasında büyük önem taşır.


21. Takrir: Bir konunun tekrarlanarak pekiştirilmesi veya öğretmenin öğrencilere bir meseleyi açıklayarak öğretmesi anlamına gelir. Özellikle medrese eğitiminde, öğreticinin öğrencilere bir konuyu izah etmesi ve öğrencilerin bu bilgiyi tekrarlayarak öğrenmesi şeklinde kullanılır.


22. Tetkik: İnceleme, araştırma ve derinlemesine analiz anlamına gelir. Bir metnin doğruluğunu ve tutarlılığını incelemek amacıyla yapılan bilimsel çalışmaları ifade eder.


23. İhtisar: Bir metni kısaltma, özetleme anlamına gelir. Uzun bir eserin veya metnin ana hatlarının korunarak daha kısa bir versiyonunun oluşturulmasıdır. Genellikle karmaşık metinlerin daha anlaşılır hale getirilmesi için kullanılır.


24. Telif: Daha önce de bahsedildiği gibi, bir eserin yazılması anlamına gelir, ancak aynı zamanda farklı kaynaklardan alıntılar yaparak yeni bir metin oluşturma anlamında da kullanılır.


25. İstihraç: Bir metinden veya kaynaklardan yeni bilgiler çıkarma anlamına gelir. Özellikle hadis ilminde, daha önce üzerinde durulmayan bilgilerin keşfedilmesi ve çıkartılması anlamında kullanılır.


26. Tertip: Bir metni düzenleme, belli bir sıraya koyma anlamına gelir. Konuların veya hadislerin bir düzene göre sıralanması, tertip etme olarak adlandırılır.


27. İbtida: Bir çalışmaya başlama veya yeni bir konunun başlatılması anlamında kullanılır. Özellikle yeni bir ilmi eserin yazımına başlanması ibtida olarak adlandırılır.


28. İnşa: Bir metnin yazılı olarak oluşturulması anlamına gelir. Özellikle Osmanlıca resmi yazışmalarda ve edebi eserlerde kullanılmıştır. İnşa, dilin estetik ve sanatsal kullanımına önem veren bir yazım tarzıdır.


29. Tavzih: Açıklama ve izah etme anlamına gelir. Bir metnin karışık veya zor anlaşılan bölümlerini açıklamak için yapılan ek bilgiler tavzih olarak adlandırılır.


30. Tahlil: Bir metni veya meseleyi analiz etme, çözümleme anlamına gelir. Bir metnin detaylı incelemesi yapılarak, içerdiği anlamların ve bilgilerinin derinlemesine açıklanmasıdır.


31. Takyid: Bir metnin sınırlandırılması, belli bir alana veya konuya yönelik sınırlı açıklamalar yapılması anlamına gelir. Genellikle bir meselenin daha dar bir çerçevede ele alınmasını ifade eder.


32. Istıfa: Bir konunun en seçkin, en önemli bölümlerinin seçilmesi anlamında kullanılır. Özellikle metinlerde en değerli bilgilerin öne çıkarılmasıdır.


33. Te'vil: Bir metnin farklı bir yorumunu yapma, çeşitli anlamlara gelmesini sağlama anlamında kullanılır. Kelam ilminde ve tasavvuf literatüründe sıkça başvurulan bir yöntemdir.


34. Mülahaza: Dikkate alma, düşünme ve inceleme anlamına gelir. Bir meseleyi derinlemesine düşünerek değerlendirmek ve sonuçlar çıkarmak için kullanılır.



Bu terimlerin hepsi, metinlerin incelenmesi, analiz edilmesi, yorumlanması ve düzenlenmesi süreçlerinde önemli bir yere sahiptir. Hem İslam ilimlerinde hem de Osmanlı dönemi bilimsel ve edebi çalışmalarında bu kavramlar yaygın olarak kullanılmıştır.

Tabii, benzer terimleri saymaya devam edelim:

7. İstinsah: Bir metnin elle yazılarak çoğaltılmasıdır. Osmanlı döneminde matbaanın yaygınlaşmasından önce kitaplar istinsah yöntemiyle çoğaltılırdı. İstinsah yapan kişilere de "müstensih" denir.


8. Ta'lik: Bir metin üzerine açıklama veya not düşme işlemidir. Genellikle bir eseri daha iyi anlamak için yazılan dipnotlar veya kenar notları anlamında kullanılır. Aynı zamanda, Osmanlı yazı sanatında kullanılan bir yazı türüdür.


9. İzah: Bir metnin daha anlaşılır hale getirilmesi amacıyla yapılan açıklamalar veya yorumlar anlamına gelir. Özellikle metinlerin anlaşılmasını kolaylaştırmak için eklenen açıklamalar için kullanılır.


10. İntihab: Bir metinden seçme, seçkin kısımlarını alma anlamına gelir. Özellikle bir eserden belirli parçaların alınarak farklı bir eserde kullanılması anlamında kullanılır.


11. İktibas: Başka bir metinden alıntı yapma, o metindeki bilgileri aktarma anlamına gelir. Özellikle İslami ilimlerde diğer eserlerden veya kaynaklardan yapılan alıntılar için kullanılır.


12. İstidlal: Delil getirme, bir meselede kanıt gösterme anlamına gelir. Özellikle fıkıh ve kelam gibi ilimlerde bir hüküm çıkarırken dayanak gösterilen ayet, hadis veya diğer kaynaklardan faydalanma anlamında kullanılır.


13. Takriz: Bir esere yazılan övgü dolu önsöz veya değerlendirme yazısıdır. Genellikle bir eserin değerini ve önemini takdir eden yazılar olarak kaleme alınır.


14. Te'lif: Farklı konularda yazılmış metinleri bir araya getirme veya derleme anlamına gelir. Bir konudaki bilgileri farklı kaynaklardan toplayarak yeni bir eser oluşturmak için kullanılır.


15. Tasnif: Bilgilerin veya hadislerin sınıflandırılması, belli başlı kategorilere ayrılmasıdır. Özellikle hadislerin konularına göre sınıflandırılması veya belli bir düzene göre tasnif edilmesi anlamında kullanılır.


16. Tezyin: Bir eserin veya yazmanın süslenmesi, dekoratif hale getirilmesi anlamına gelir. Osmanlı döneminde özellikle kitapların ciltlenmesi, tezhip ve süsleme sanatlarıyla ilişkilidir.


17. Tevcih: Bir metni anlamak için farklı bir bakış açısı veya yorum getirme anlamına gelir. Özellikle kelam ve fıkıh ilminde farklı yorumlar ve bakış açıları geliştirme amacıyla kullanılır.


18. Tercüme: Bir metnin bir dilden başka bir dile çevrilmesi işlemidir. Klasik dönemlerde Arapça, Farsça ve Osmanlıca metinlerin Türkçeye çevrilmesi sıkça yapılırdı.



Bu terimlerin hepsi, özellikle İslami ilimler, hukuk, tarih ve Osmanlı dönemi yazmalarında önemli işlevlere sahip kavramlardır ve bilimsel metinlerin işlenmesi, düzenlenmesi ve anlaşılmasında kullanılır.

Tashih ve tahriç, özellikle İslami ilimler, hadis, fıkıh ve Osmanlı döneminde kullanılan terimlerdir. Her ikisi de metin incelemesi ve değerlendirmesi ile ilgilidir.

1. Tashih (تصحيح): Düzeltme, doğrulama anlamına gelir. Bir metinde veya eserde yapılan hataların düzeltilmesi işlemine tashih denir. Bu, hem dilbilgisel hem de içeriksel hataların giderilmesi anlamına gelebilir. Özellikle yazma eserlerin yeniden gözden geçirilmesi ve düzeltilmesi işinde kullanılır.


2. Tahriç (تخريج): Bir hadis ya da başka bir dini metnin kaynaklarını belirleme, doğru şekilde tespit etme ve hangi rivayet zincirlerinden geldiğini ortaya çıkarma işidir. Tahriç, özellikle hadis ilmiyle ilgili bir kavramdır ve bir hadisin hangi kaynaklarda geçtiğini, senedini (rivayet zincirini) ve güvenilirliğini belirlemek için yapılır.



Buna benzer diğer kavramlar:

3. Telif: Bir eserin yazılması veya derlenmesi anlamına gelir. Telif, ilmi bir konuda yeni bir eserin kaleme alınmasını ifade eder.


4. Tenkid: Eleştiri, kritik anlamına gelir. Bir eseri veya görüşü eleştirerek değerlendirme ve eksikliklerini ortaya çıkarma işlemidir. Bu, özellikle hadis ilminde hadislerin doğruluğunu veya zayıflığını belirlemek için kullanılır.


5. Tasnif: Sınıflandırma, düzenleme anlamına gelir. İlmi bilgilerin sistematik bir şekilde kategorilere ayrılması ve derlenmesi sürecidir. Özellikle hadislerin konulara göre sınıflandırılması gibi alanlarda kullanılır.


6. Tahkik: Doğruluğu inceleme, araştırma anlamına gelir. Bir metnin doğru ve güvenilir olup olmadığını anlamak için yapılan derinlemesine araştırma ve incelemedir. Eski el yazması metinlerin incelenmesi sırasında sıkça kullanılan bir terimdir.



Bu kavramlar, İslam ilimleri ve Osmanlı döneminde bilimsel metinlerin doğruluğunu, güvenilirliğini ve kaynağını belirlemek amacıyla kullanılan temel kavramlardır.