شاعر
عبدالجلیل عمر

په یادګارکې راته پاتې سور دسمال دی
شهیدشوي مې دڅنګ خوږ انډیوال دی

دي دسمال منځ کې نقشه دخوږ زړګې وه
په دیوال باندې ئي پروت دوینوخال دی


داچـې زړه بـانـدې مـې غـم باران وریـږې
رانه خوب کې ورک شهـیداشنا وصال دی

دځـان خـیال سـاتـه دوخت ثانـي یـوسفه
نــظـرنـشـې رب درکـړي سـتـر جـمـال دی

دسـتاعشـق کـې لولپه دی وریت په اوردی
غـاړه راکــړه زړه مـې درد کــوي وبـال دی

دمــغـــرورې نــړـۍ زور اوبــو لاهــو شــو
پـه قــوت بـانـدې راغـلـۍ سـتـر زوال دی

دعــمـر عـبدالـجـلـیـل دســتـرګـو تـور دی
چـې سـتایـلي پـه شـعـرو کـې په کمال دی