غزل/ عبدالقدوس منقاد :

د ګلاب ګل ده څـۀ ښـایستـه ده او نازک هم ده
جانان مې ډېر راسره خوږ ده خو تروشک هم ده

لوی امتحــــان ده په خپلوانو او ټول کلي باندې
يتيـــم ماشـوم ده ډېر حقدار ده ، جنګيرک هم ده

يو ترازو ، يو نېک عمل ، خو د اخــلاص توپير ده
يو چاته دروند خيږي، خو بل چاته بيا سپک هم ده

اشنا که تللی ، خو د زړۀ کور کې مې تل اوسيږي
ځکـه خـو وايمــه چې شتـه ، او نــــادرک هم ده

خدای ورور ولي او ملګرتيا په داسـې تـار تړلې
په يو خبر شکيږي باريک ده ، خو ډېر کلک هم ده

په ديندارۍ ده ، نۀ په قـوم ده ، نۀ په ژبـې جنت
الله تـه يـو دي که پښتــون ده ، که ازبــک هم ده

د شـعـر تار کې تـل پېيي د خپـل محبـوب خـبـرې
منـقـاد د يار عشق کې خمار ده او ځيرک هم ده

پای.