Абдулла Орипов

ТУН МАНЗАРАЛАРИ

Оқшом чўка бошлар кўҳна заминга,
Узоқ-ёвуқларда ўчар чироқлар.
Борлиқ аста-секин юз бурар тунга,
Қорая бошлайди йироқлар.
Тунги сукутдир бу, тунги сукунат,
Ором тун тўшагин йўқлай бошлайди.
Кундуздан чарчаган уйғоқ машаққат
Сокин томирларда ухлай бошлайди.
Жажжи тумшуқларин патига тиқиб,
Толиқиб, толиқиб мудрайди қушлар.
Тунги тайёралар учар энтикиб,
Уларнинг қўйнида ухлайди тушлар.
Қандоқ гўзал чоғ бу – самовий ҳолат,
Чексиз коинот ҳам мудрайди сокин.
Узоқ мажлислар ҳам тин олар бу вақт,
Бўм-бўш кўчаларда сукунат ҳоким.
Бизнинг ёқларда ҳам шундоқ манзара,
Ухлайди тинмағур ёзувчилар ҳам.
Бўғиқ алаҳсирар соқов шаршара,
Ухлар кечаларнинг меҳмони – шабнам.
Ухлар премьерлар – эртаси нотинч,
Ухлар капалаклар, ухлар йўлбарслар.
Ошиқлар дилида ухлайди соғинч,
Шикоятлар ухлар, ухлайди арзлар.
Ухлар қотиллар ҳам, чақалоқлар ҳам,
Ракеталар ухлар – шундоқ ҳол мавжуд.
Йироқ дунёлар ҳам ухлайди беғам,
Гўё тинган каби олам беҳудуд.
Фақат битта туйғу ухламас бироқ,
Унинг тўшагида мих бор то абад.
Уни қийнаб ётар омонсиз сўроқ,
Фақат ухламайди биргина ҳасад.

✍1987

@Abdulla_Oripov_sherlari