Bir kuni Abu Bakr roziyallohu anhuning oldiga uning hizmatchisi taom va sut olib keldi. Shunda hizmatchi so'radi:
— Siz doimo mendan keltirgan taomimni qayerdan olganimni so'rar edingiz, bu safar so'ramadingiz-ku?
— Bu safar so'ramaganimga sabab ochligimdir. Gapir, uni qayerdan olding?
— Johiliyat davrida bir odamga folbinlik qilgandim. Aslida men folbin emasman. Ammo uni aldadim. Bugun o'sha odamni uchratib qoluvdim va u meni haqqimni berdi. Bu o'sha haqqim edi, - dedi.
Xizmatkorining gapini eshitib, Abu Bakr roziyallohu anhuning yuzidan olov chiqib ketgandek bo'ldi. Shundan keyin ular barmog'ini tomog'iga tiqib, ustma-ust qayt qilishga tushdilar. U zot shu qadar o'zlarini qiynar edilarki, to yeganlarining barini chiqarmaguncha ko'ngli joyiga tushmadi. Me'dasida ortiq hech narsa qolmaganiga qanoat hosil qilgach, qo'llarini ko'tarib duo qildilar.
P/S: Bundan kelib chiqadiki, biz tanovul qilayotgan har bir luqmamizga e'tibor berishimiz lozim. Chunki bu luqm bizning aqlimizga, sog'lig'imizga, yurish-turishimizga, amallarimizga... ta'sir ko'rsatadi. Balki shuning uchun ham bizlardan buyuk ulamolar chiqmay qo'ygandir.
@AbubakrShoshiy