📚📖
#فصل_یک
🌼🌱از کتاب
🌼🌱#فرکانس_صفر
( اعتماد؛ جهان در انتظار توست)
وقتی مسیر طبیعی تان را دنبال کنید ، جریان خود را می یابید و منابعی را که برای جذب استعداد کامل خود نیاز دارید جذب می کنید
پنج روز بعد از آنکه طوفان ماریا به پور تور یکو آسیب رساند 《 خوزه آندریاس》 سر آشپز
برنده ی《جایزه ی جیمز بیرد ب》 با یکی از اولین هواپیماهای تجاری که بعد از فاجعه فرود آمدند. وارد جزیره شد.《 آندریاس》 آن جا بود تا به هر چند نفری که می‌تواند غذا دهد.
بدون برنامه بود بر اساس استراتژی مشخصی فکر نکرده بود و نمی‌دانست آیا منابع کافی خواهد داشت یا نه
با همه این اوصاف. در هفته هایی که گذشت 《خوزه》 و سرآشپزهایش ۳/۶ میلیون نفر را غذا دادند. او فکر نکرد ؛ اهدافی نگذاشت. فقط شروع کرد به آشپزی .
《 آندریاس》 در مقاله‌ای در مجله ی بون اَپتی. گفت 《فکر می‌کنم بزرگترین درس. ساده‌ترین هم هست. وقتی خود را مقابل یک چالش
می بینید فقط حرکت کنید شاید عمیق نباشد این درسی نیست که بخواهد برنده جایزه نوبل شود ولی درسی ست که از دل یک مشکل. یک فرصت. ایجاد خواهد کرد اگر سعی کنید همه چیز را در یک زمان حل کنید .
گیر می کنید. فلج می شوید. جلسه‌ای برای برگزاری جلسه بعدی خواهید داشت.
چون دنبال راه هایی هستید که اقدام را عقب بیندازید ما جلسه
نگذاشتیم.فقط شروع کردیم به آشپزی .هزار پرس غذا در روز اول .بعد. هر روز دو برابر روز قبل . بدون اینکه از قبل بدانیم در یک روز صدو پنجاه هزار پرس غذا داشتیم 》
تصور کنید . به میلیون ها انسان نیازمند غذا داده شد چون یک مرد صبر نکرد تا فکر کند. یا برنامه بریزد یا هدف گذاری کند فقط آشپزی کرد وقتی از الهام درونی خود پیروی کنیم. رها باشیم و دست به کار شویم شاهکارهای شگفت انگیزی به دست می آیند ما سعی داریم مشکلاتی مثل بی خانمانی را با فکر کردن و برنامه‌ریزی حل کنیم
چه می‌شد اگر فقط اقدام می‌کردیم؟
نگرانی و برنامه‌ریزی ست که ما را از اتفاقات بزرگ( اتفاقات غیر ممکن) بازمی‌دارد
مردم همیشه در عجب اند وقتی به آنها می‌گویم من هدفگذاری نمی‌کنم می‌پرسند {چطور کارهایت را انجام می دهید؟ } در جامعه پرشتاب و موفقیت گرای برای ما سوال درستی به نظر می‌رسد در آمریکای شمالی اکثرا بر این باورند که باید برای آینده مان طرح داشته باشیم و سخت تلاش کنیم به اهداف و
رویاهایمان برسیم یک پشتکار همگانی وجود دارد که به ما کمک کند در مدیریت زمان برای برنامه‌ریزی و هدفگذاری و در ساخت تابلوهای ثروت ( یا تابلوی آرزوها که آینده ی ایده آل مان را به تصویر می کشند )
بهتر عمل کنیم . می دانم مردم تعجب می کنند . وقتی به آنها می گویم من هدف گذاری نمی کنم
می دانم دقیقا به چه چیز فکر می کنند . این که 《 اگر هدف گذاری نمی کنی . چطور به چنین زندگی شادی رسیدی ؟》
آنها خشنودی مرا می‌بینند و می‌خواهند بپرسند《 چطور به این صلح رسیدی ؟》
کتاب‌هایم را می‌بینند تورهای سخنرانی ام را و کارهای دیگری که انجام می‌دهم مشتاق اند بفهمند 《چطور به این رسیده ای؟》
همه ی اینها ( زندگی شادم. خوشنودی ام. کارم در سرتاسر دنیا)
برای همه ممکن است من خاص یا برگزیده نیستم .از هر انسان دیگری روی این سیاره از جمله شما بیشتر لبخند نزده ام . زندگی شما به تصمیمات شما بستگی دارد من تصمیم گرفتم مسئوولیت را برعهده بگیرم و دست از سرزنش و شکایت بردارم
متواضع تر شدم فهمیدم آن قدری نمی دانم که گمان می کردم
از توجه به نظرات و قضاوت های دیگران دست برداشتم. گذشت کردم فهمیدم لازم نیست کامل باشم و به تدریج خودم را پذیرفتم
درست همانطور که بودم به خواسته های قلبی ام توجه بیشتری کردم ذهنم را گشودم و تصمیم گرفتم رها کنم و اعتماد داشته باشم اگر دنبال ساده ترین راه برای شادی. صلح . و فراوانی هستند، این مسیر را به شدت به شما توصیه می کنم
ادامه دارد ................🌱
🌼🌱🌼🌱🌼🌱🌼🌱🌼
@Afsoon_Subliminals
#فصل_یک
🌼🌱از کتاب
🌼🌱#فرکانس_صفر
( اعتماد؛ جهان در انتظار توست)
وقتی مسیر طبیعی تان را دنبال کنید ، جریان خود را می یابید و منابعی را که برای جذب استعداد کامل خود نیاز دارید جذب می کنید
پنج روز بعد از آنکه طوفان ماریا به پور تور یکو آسیب رساند 《 خوزه آندریاس》 سر آشپز
برنده ی《جایزه ی جیمز بیرد ب》 با یکی از اولین هواپیماهای تجاری که بعد از فاجعه فرود آمدند. وارد جزیره شد.《 آندریاس》 آن جا بود تا به هر چند نفری که می‌تواند غذا دهد.
بدون برنامه بود بر اساس استراتژی مشخصی فکر نکرده بود و نمی‌دانست آیا منابع کافی خواهد داشت یا نه
با همه این اوصاف. در هفته هایی که گذشت 《خوزه》 و سرآشپزهایش ۳/۶ میلیون نفر را غذا دادند. او فکر نکرد ؛ اهدافی نگذاشت. فقط شروع کرد به آشپزی .
《 آندریاس》 در مقاله‌ای در مجله ی بون اَپتی. گفت 《فکر می‌کنم بزرگترین درس. ساده‌ترین هم هست. وقتی خود را مقابل یک چالش
می بینید فقط حرکت کنید شاید عمیق نباشد این درسی نیست که بخواهد برنده جایزه نوبل شود ولی درسی ست که از دل یک مشکل. یک فرصت. ایجاد خواهد کرد اگر سعی کنید همه چیز را در یک زمان حل کنید .
گیر می کنید. فلج می شوید. جلسه‌ای برای برگزاری جلسه بعدی خواهید داشت.
چون دنبال راه هایی هستید که اقدام را عقب بیندازید ما جلسه
نگذاشتیم.فقط شروع کردیم به آشپزی .هزار پرس غذا در روز اول .بعد. هر روز دو برابر روز قبل . بدون اینکه از قبل بدانیم در یک روز صدو پنجاه هزار پرس غذا داشتیم 》
تصور کنید . به میلیون ها انسان نیازمند غذا داده شد چون یک مرد صبر نکرد تا فکر کند. یا برنامه بریزد یا هدف گذاری کند فقط آشپزی کرد وقتی از الهام درونی خود پیروی کنیم. رها باشیم و دست به کار شویم شاهکارهای شگفت انگیزی به دست می آیند ما سعی داریم مشکلاتی مثل بی خانمانی را با فکر کردن و برنامه‌ریزی حل کنیم
چه می‌شد اگر فقط اقدام می‌کردیم؟
نگرانی و برنامه‌ریزی ست که ما را از اتفاقات بزرگ( اتفاقات غیر ممکن) بازمی‌دارد
مردم همیشه در عجب اند وقتی به آنها می‌گویم من هدفگذاری نمی‌کنم می‌پرسند {چطور کارهایت را انجام می دهید؟ } در جامعه پرشتاب و موفقیت گرای برای ما سوال درستی به نظر می‌رسد در آمریکای شمالی اکثرا بر این باورند که باید برای آینده مان طرح داشته باشیم و سخت تلاش کنیم به اهداف و
رویاهایمان برسیم یک پشتکار همگانی وجود دارد که به ما کمک کند در مدیریت زمان برای برنامه‌ریزی و هدفگذاری و در ساخت تابلوهای ثروت ( یا تابلوی آرزوها که آینده ی ایده آل مان را به تصویر می کشند )
بهتر عمل کنیم . می دانم مردم تعجب می کنند . وقتی به آنها می گویم من هدف گذاری نمی کنم
می دانم دقیقا به چه چیز فکر می کنند . این که 《 اگر هدف گذاری نمی کنی . چطور به چنین زندگی شادی رسیدی ؟》
آنها خشنودی مرا می‌بینند و می‌خواهند بپرسند《 چطور به این صلح رسیدی ؟》
کتاب‌هایم را می‌بینند تورهای سخنرانی ام را و کارهای دیگری که انجام می‌دهم مشتاق اند بفهمند 《چطور به این رسیده ای؟》
همه ی اینها ( زندگی شادم. خوشنودی ام. کارم در سرتاسر دنیا)
برای همه ممکن است من خاص یا برگزیده نیستم .از هر انسان دیگری روی این سیاره از جمله شما بیشتر لبخند نزده ام . زندگی شما به تصمیمات شما بستگی دارد من تصمیم گرفتم مسئوولیت را برعهده بگیرم و دست از سرزنش و شکایت بردارم
متواضع تر شدم فهمیدم آن قدری نمی دانم که گمان می کردم
از توجه به نظرات و قضاوت های دیگران دست برداشتم. گذشت کردم فهمیدم لازم نیست کامل باشم و به تدریج خودم را پذیرفتم
درست همانطور که بودم به خواسته های قلبی ام توجه بیشتری کردم ذهنم را گشودم و تصمیم گرفتم رها کنم و اعتماد داشته باشم اگر دنبال ساده ترین راه برای شادی. صلح . و فراوانی هستند، این مسیر را به شدت به شما توصیه می کنم
ادامه دارد ................🌱
🌼🌱🌼🌱🌼🌱🌼🌱🌼
@Afsoon_Subliminals