ناهلي نه یم خو بس ژوند ډیر ستړئ کړئ یمه.
د یو چا یاد دچا تصویر ډیر زهیر کړئ یمه.

شپه تر سهاره یې یادونو ته تنها تیروم.
د هغه ورک آشنای تصویر ډیر ژړولئ یمه.

اثر د میني دی چي ژوند راته نیمګړئ ښکاري.
زه یې د عشق په زولنو کې اسیر کړئ یمه.

سپیني سپوږمۍ ته مي حالات د زنده ګۍ بیان کړه.
زه یې نشتون پر بیابان ډیر کړولئ یمه.

کور د زړګي مي پسي وران دی چي به کله راسي.
په انتظار د بیا راتګ یې دردولئ یمه.

لکه ملنګ کچکول په غاړه ګرځوم ورپسي.
د بیا راتګ لارو یې اوس ناهیلئ کړئ یمه.

ستا جدایي کې (افضلي)ګرځي زهیر جانانه.
غم دي جانانه زه له خوب څخه ایستلئ یمه.
فضل الهادي افضلي