Соңғы уақытта Қоңыз екеумізді бытовуха жеп жатқанын түсіндім. Күнде қайталана беретін бір тірлік. Ақша, ұлдарымыз, заттар, жұмыс-үй.

Біз отбасымызды тамақтандырамыз деп өзімізге мән бермей кеттік. Содан түсініспеушілік те пайда болады. Түсінгенім қарым-қатынасты ұсақ әрекет, ойға келмейтін нәрселер, бір-бірімізге деген внимание беріктендіреді.

Яғни, Қанайдың Қараңғысын бір құлаққаппен тыңдау. "Сен демала тұр, Әлиханды өзім көтере тұрам". "Туалетке барып осырып келейін". Тамақ істеп жатқан жерінен құшақтау, аяғына массаж жасау. Ұлдар ұйықтағанда, жарық сөндіріп сүйісу. Әмірені ортаға алып жақсы көру. Жай ғана көзіне ұзақ қарау.

Міне осындай ұсақ дүниелер отбасын сақтап қалуға көмектеседі. Сондай ұсақ әрекеттердің арқасында екінші дем ашылатын сияқты. Қазіргі отбасылардың проблемасы да осыдан шығар. Қу тіршіліктің артынан қуып кеткенбіз. Махаббатқа берік, әйеліңді қанша сүйсең де, отбасылық өмір өзінікін алады. Сол үшін осындай миға кірмейтін әрекеттер басқаша сезім сыйлайды. Бұл жазбаның демеушісі – Қанайдың қараңғысы. Қайырлы түн🧡