«رأی دادن‌ها تماماً سرگرمی‌هایی چون مهره‌بازی و تخته‌نرد است که کمی رنگ اخلاق بر آن زده‌اند؛ معرکه‌گیری با حق و باطل، بازی با مباحث اخلاقی، و طبعاً شرط‌بندی هم جزئی انفکاک‌ناپذیر از ماجراست. این شخصیت رأی‌دهندگان نیست که به بیان درمی‌آید. شاید من رأیم را به‌صورتی که درست می‌دانم در صندوق بریزم، ولی دغدغه‌ام حاکمیت حق نیست. بلکه این را به اکثریت وامی‌گذارم. لذا تکلیفی که بار می‌شود هرگز پا از مصلحت فراتر نمی‌نهد. حتی «رأی دادن به نفع حق» به معنی آن است که کاری برای حق انجام ندهیم. شما با این اقدام تنها به‌صورتی ضعیف آمال‌تان را بیان می‌کنید که خوب است حق حاکم باشد. یک انسان خردمند حق را به ترحم بخت نمی‌سپرد و آرزو نمی‌کند که راستی از مجرای قدرت اکثریت فراگیر شود.»

نافرمانی مدنی (پیوست کتاب والدن)، هنری دیوید ثورو، ترجمه‌ی سید علیرضا بهشتی شیرازی، انتشارات روزنه

@austro_libertarian