Асқад МУХТОР

АСРИМ

Тахтлар қулади, топталди тожлар,
Худолар йиқилди юзтубан.
Ўзлигин таниди муҳтожлар,
Қитъалар уйғонди уйқудан.
Сўзларимиз
баъзан қон, чақин,
Темир жаранги-ла ёзилди.
Аммо майдаланди,
ой бўлди яқин,
Мозорлар, дарсликлар бузилди.
Барин кўрдим,
севдим асримни,
Бутун фожиаси, даҳшати билан,
Бутун гўзаллиги, қудрати билан,
Севдим мен замондош наслимни.
Курашиш, емириш,
яратиш, қуриш –
Мана шундай бўлди асримизда бахт.
Сизда қандай бўлар – билмадим,
Бизда шундай бўлди ҳамма вақт.

1961