هر سوی موجِ فتنه گرفته‌ست و زین میان
آسایشی که هست مرا در کنارِ توست
سیری مباد سوخته‌ی تشنه‌کام را
تا جرعه‌نوشِ چشمه‌ی شیرین‌گوارِ توست
بی‌چاره دل که غارت عشقش به باد داد
ای دیده خون ببار که این فتنه کارِ توست
هرگز ز دل امیدِ گُل آوردنم نرفت
این شاخِ خشک، زنده به بوی بهارِ توست
#ه_الف_سایه
آسایشی که هست مرا در کنارِ توست
سیری مباد سوخته‌ی تشنه‌کام را
تا جرعه‌نوشِ چشمه‌ی شیرین‌گوارِ توست
بی‌چاره دل که غارت عشقش به باد داد
ای دیده خون ببار که این فتنه کارِ توست
هرگز ز دل امیدِ گُل آوردنم نرفت
این شاخِ خشک، زنده به بوی بهارِ توست
#ه_الف_سایه