آه ای پری چِهر سپید، هراس زنده ماندن و زندگی نکردن چنانچه نظیر خوره به جانمان افتاده، که رنگ از رنگدانههای قلبمان، سوی نومیدی گریخته.
و عاقبت، چه کس روایت خواهد کرد این تاریخ اسف بار لبالب از نومیدی را؟
و عاقبت، چه کس روایت خواهد کرد این تاریخ اسف بار لبالب از نومیدی را؟