از این که به دلیل زندگی در خانه پدری،حضور هر بنی بشری که حوصله اش را ندارم باید تحمل کنم، بدم می آید.
اما هربار هم که میخواهم اعتراضی بکنم، این سوال در ذهنم اکو میشود :
"خب الان که داری غر میزنی پولی برای گرفتن خونه ی جدا و مستقل شدن داری؟"
جواب سوال آنقدر عیان است که احتیاجی به پاسخگویی ندارد. بنابراین سکوت کرده و سعی میکنم به پذیرش شرایط مورد نظر بپردازم.
بسوزد پدر اقتصاد نابود مملکت که شرایط مستقل شدن از خانواده را آنقدر دور از تصور کرده، که ما را به گفتن جمله "همینه که هست آش کشک خالته" عادت داده است.