✅زبان ابلاغ پیام خدا و نحوه ابلاغ آن
اینکه می فرماید: بعد از پیامبران حجتی نیست، به این معنا نیست که برای نمونه، پیامبر (ص) هزار و چهارصدسال قبل بوده است، برای مردم آفریقا آنهایی که هنوز زندگی اجتماعی را فرا نگرفته اند، حجت است، بعد خداوند آنها را عذاب می دهد و می فرماید من پیامبر فرستاده ام. خیر، برای هر گروه و فردی، وقتی به حجت می رسد که برنامه اش به آنها برسد. سرانجام بعد از خود علمایان مسلمان جانشین او هستند و آنها هم حجت می شوند، البته وقتی به درجه حجت می رسند که وظیفه خود را انجام بدن، برای مردم روشن کنند و آن را بیان کنند. به نحوه ای برنامه خدا را به آنها ابلاغ کنند که به مانند این باشد که پیامبر (ص) در میانشان بوده است. اگر اینگونه دعوت را پیش بردند، آن وقت آنان هم حجت هستند و با بودن اینان دیگر نمی توانند انتقاد کنند، اگر براستی عالمان وظیفه خود را ادا کنند و با زبان خود و به روز، حق را برای مردم روشن کنند، همانطوری که در آیه ای می فرماید: " هر پیامبری را با زبان خود برای طایفه خود فرستاده ایم تا برایشان روشن کند." پس وقتی کسی به حجت مردم تبدیل خواهد شد که با زبان آن روز حق را برایشان روشن کند و برنامه خدا را به آنها ابلاغ نماید. پس وقتی کسی به حجت مردم می رسد که با زبان آن روز حق را برایشان روشن کند و برنامه خدا را به آنها ابلاغ کند. پس به زبان آن روز نه تنها برای نمونه بگویی به کُردی برای کُردها سخن بگوید، زبان آن روز یعنی چ راه و اصولی آن مردم را هدایت می کند و به دردشان می خورد را انتخاب کند. برای نمونه در این وقت هم حتی مردم در پذیرا بودن حقایق هم دور می شوند، مشغول درست کردن حکایت (خرس و مار و این ها باشد) که در کتاب های قدیمی وجود دارند، اینگونه بخواهد مردم را به راه بیاورد.
پس حجت ها بعد از پیامبران به عالمان آن مسیر تبدیل می شوند که آنها بر آن رفته اند، ولی در اینکه کسی بیاید و نام خود را به (حجت الاسلام) تغییر دهد، دیگر نامشروع است، چون اینکه به آن می گوییم (حجت الاسلام) یعنی تماما وظیفه خود را انجام داده است، تزکیه آن کسی است که مردم از ان تعریف می کنند، خداوند می فرماید: (ولاَ تُزَکُّوا أنفُسَکُم)، شما از خود تعریف نکنید، حق ندارید خودتان را ستایش کنید (بَل اللهُ یُزَکِّی مَن یَشاءُ) یعنی: فقط خداوند می داند که چه کسی بهتر است و چه کسی هم خراب، خود هرکسی را که خواست ستایش می کند و هرکسی را که نخواست ستایش نمی کند.
▪️منبع: سیستم سیاسی اسلام
▪️نویسنده: ناصر سبحانی
▪️صفحه: 139-140
▪️این متن از زبان کُردی به فارسی ترجمه شده است.
https://t.me/Dinpazhuhan
اینکه می فرماید: بعد از پیامبران حجتی نیست، به این معنا نیست که برای نمونه، پیامبر (ص) هزار و چهارصدسال قبل بوده است، برای مردم آفریقا آنهایی که هنوز زندگی اجتماعی را فرا نگرفته اند، حجت است، بعد خداوند آنها را عذاب می دهد و می فرماید من پیامبر فرستاده ام. خیر، برای هر گروه و فردی، وقتی به حجت می رسد که برنامه اش به آنها برسد. سرانجام بعد از خود علمایان مسلمان جانشین او هستند و آنها هم حجت می شوند، البته وقتی به درجه حجت می رسند که وظیفه خود را انجام بدن، برای مردم روشن کنند و آن را بیان کنند. به نحوه ای برنامه خدا را به آنها ابلاغ کنند که به مانند این باشد که پیامبر (ص) در میانشان بوده است. اگر اینگونه دعوت را پیش بردند، آن وقت آنان هم حجت هستند و با بودن اینان دیگر نمی توانند انتقاد کنند، اگر براستی عالمان وظیفه خود را ادا کنند و با زبان خود و به روز، حق را برای مردم روشن کنند، همانطوری که در آیه ای می فرماید: " هر پیامبری را با زبان خود برای طایفه خود فرستاده ایم تا برایشان روشن کند." پس وقتی کسی به حجت مردم تبدیل خواهد شد که با زبان آن روز حق را برایشان روشن کند و برنامه خدا را به آنها ابلاغ نماید. پس وقتی کسی به حجت مردم می رسد که با زبان آن روز حق را برایشان روشن کند و برنامه خدا را به آنها ابلاغ کند. پس به زبان آن روز نه تنها برای نمونه بگویی به کُردی برای کُردها سخن بگوید، زبان آن روز یعنی چ راه و اصولی آن مردم را هدایت می کند و به دردشان می خورد را انتخاب کند. برای نمونه در این وقت هم حتی مردم در پذیرا بودن حقایق هم دور می شوند، مشغول درست کردن حکایت (خرس و مار و این ها باشد) که در کتاب های قدیمی وجود دارند، اینگونه بخواهد مردم را به راه بیاورد.
پس حجت ها بعد از پیامبران به عالمان آن مسیر تبدیل می شوند که آنها بر آن رفته اند، ولی در اینکه کسی بیاید و نام خود را به (حجت الاسلام) تغییر دهد، دیگر نامشروع است، چون اینکه به آن می گوییم (حجت الاسلام) یعنی تماما وظیفه خود را انجام داده است، تزکیه آن کسی است که مردم از ان تعریف می کنند، خداوند می فرماید: (ولاَ تُزَکُّوا أنفُسَکُم)، شما از خود تعریف نکنید، حق ندارید خودتان را ستایش کنید (بَل اللهُ یُزَکِّی مَن یَشاءُ) یعنی: فقط خداوند می داند که چه کسی بهتر است و چه کسی هم خراب، خود هرکسی را که خواست ستایش می کند و هرکسی را که نخواست ستایش نمی کند.
▪️منبع: سیستم سیاسی اسلام
▪️نویسنده: ناصر سبحانی
▪️صفحه: 139-140
▪️این متن از زبان کُردی به فارسی ترجمه شده است.
https://t.me/Dinpazhuhan