د عبرت نه ڈکه کــــیـــــســـــــــــه :
د امیرالمومنین عمر بن الخطاب په وخت کې دری نفر راغله
چې یو ځوان یي دلاسه نیولی وه.
او ویل: اي امیر المومنین دی هلک زمونږ پلار وژلی ده
مونږ ته ترینه قصاص واخله اوسړی ووهه.
ځوان هلک وویل:
چې زه یو شپونکی یم میږی او اښان مې څرول چي زما یو اوښ ددوی فصل ته ورګډ شو
ددوی پلار ډبره راواخیسته او زما اوښ یې پری ویشتو هغه مړ شو
نو ما په همغه ډبره بیرته ددوی پلار وویشتو چی هغه هم مړ شو
نو عمر فاروق ورته وویل:
چی تاته داوښ په مقابل کی دهغه وژل خو چایز نه. وه
ته قاتل یې ته باید قصاص شي
ځوان وویل:
چې زه تاسو ته
د درو ورځو سوال کوم ماته ۳ ورځي مهلت راکړۀ
ځکه چې زمونږ پلار مونږ ته یوه خزانه پریخی او زما یو کوچنی ورور دی که زه مړ شم
نو هغه خزانه به هم ضایع شي او ورور مې هم.
عمر فاروق ورته وویل ستاضمانت به څوک وکړي
چې ته واپس رازی.
نو ځوان چون نابلد وه خوبیا هم دخلکو په مینځ کې ولیدل او اشاره یې وکړه چې هاغه سړی به زما ضمانت کوي
نو عمر فاروق وویل:
چې
ای ابوذره ایا ته ددې سړي ضمانت کوې؟
ابوذر وویل هو کوم یې !!
عمر فاروق ورته وویل: ته خو یې پیژنې هم نه خو که رانغلو حد به په تا قایمیږي
ابوذر وویل سمه ده.
سړی لاړو ورځ تیره شوه بله هم تیره شوه
دریمه هم تیره شوه
دسړی هیڅ پته ونه لګیده خلک هم ورخطا دی
چې هسي نه په ابوذر حد قایم شي خو دماښام مانځه نه لږ مخکي سړی ډیر په منډه ورخطا اوسا نیولی راغی
او دعمر فاروق په مخکي ودریده او و یې ویل .
خزانه او ورور مې ماما ګانو ته وسپارل اوزه خپل ځان داسلام حکم ته تسلیموم
عمر فاروق حیران شو او ورته یی وویل چی ته خو نا اشناهم یی که تختیدلی وای
چا پیداکولاي هم نشوی نو بیا ولي راغلې؟؟؟
نو سړی ورته وویل:
زه ددې خبرې نه یریدم
چې بیابه خلک وایي
چې نن سبا خلکو کې وفاداری هم ختمه شوه
نو بیا به څوک به په چا اعتماد نکوي
عمر فاروق پداسي حال کې چې حیرانتیا یې په بدن خپره وه
دابوذر نه یی تپوس وکړوچې تاخو داسړی نه پیژانده
بیادی څنګه ورته ضمانت وکړو؟
ابوذر وویل زه ددی خبرې نه ویریدم
چې بیا به خلک وایي چې نن سبا خلکو کې صله رحمي ختمه شوه
هیچا کی هم خیر پاته نشو هیڅوک به په چا اثره نکوي نو ځکه مې ددي لاروی ضمانت وکړو
نو د مقتول اولاد ډیر متاثره شو
او و یی ویل چی اي امیر المؤمینینه
مونږ ورته معافی کوو.!!
عمر فاروق ورته وویل چی داولی؟؟؟
هغوی وویل هسی نه چی بیابه خلک وایی
چی نن سبا بیخی عفوه او بښنه په چا کی پاته نشوه
د امیرالمومنین عمر بن الخطاب په وخت کې دری نفر راغله
چې یو ځوان یي دلاسه نیولی وه.
او ویل: اي امیر المومنین دی هلک زمونږ پلار وژلی ده
مونږ ته ترینه قصاص واخله اوسړی ووهه.
ځوان هلک وویل:
چې زه یو شپونکی یم میږی او اښان مې څرول چي زما یو اوښ ددوی فصل ته ورګډ شو
ددوی پلار ډبره راواخیسته او زما اوښ یې پری ویشتو هغه مړ شو
نو ما په همغه ډبره بیرته ددوی پلار وویشتو چی هغه هم مړ شو
نو عمر فاروق ورته وویل:
چی تاته داوښ په مقابل کی دهغه وژل خو چایز نه. وه
ته قاتل یې ته باید قصاص شي
ځوان وویل:
چې زه تاسو ته
د درو ورځو سوال کوم ماته ۳ ورځي مهلت راکړۀ
ځکه چې زمونږ پلار مونږ ته یوه خزانه پریخی او زما یو کوچنی ورور دی که زه مړ شم
نو هغه خزانه به هم ضایع شي او ورور مې هم.
عمر فاروق ورته وویل ستاضمانت به څوک وکړي
چې ته واپس رازی.
نو ځوان چون نابلد وه خوبیا هم دخلکو په مینځ کې ولیدل او اشاره یې وکړه چې هاغه سړی به زما ضمانت کوي
نو عمر فاروق وویل:
چې
ای ابوذره ایا ته ددې سړي ضمانت کوې؟
ابوذر وویل هو کوم یې !!
عمر فاروق ورته وویل: ته خو یې پیژنې هم نه خو که رانغلو حد به په تا قایمیږي
ابوذر وویل سمه ده.
سړی لاړو ورځ تیره شوه بله هم تیره شوه
دریمه هم تیره شوه
دسړی هیڅ پته ونه لګیده خلک هم ورخطا دی
چې هسي نه په ابوذر حد قایم شي خو دماښام مانځه نه لږ مخکي سړی ډیر په منډه ورخطا اوسا نیولی راغی
او دعمر فاروق په مخکي ودریده او و یې ویل .
خزانه او ورور مې ماما ګانو ته وسپارل اوزه خپل ځان داسلام حکم ته تسلیموم
عمر فاروق حیران شو او ورته یی وویل چی ته خو نا اشناهم یی که تختیدلی وای
چا پیداکولاي هم نشوی نو بیا ولي راغلې؟؟؟
نو سړی ورته وویل:
زه ددې خبرې نه یریدم
چې بیابه خلک وایي
چې نن سبا خلکو کې وفاداری هم ختمه شوه
نو بیا به څوک به په چا اعتماد نکوي
عمر فاروق پداسي حال کې چې حیرانتیا یې په بدن خپره وه
دابوذر نه یی تپوس وکړوچې تاخو داسړی نه پیژانده
بیادی څنګه ورته ضمانت وکړو؟
ابوذر وویل زه ددی خبرې نه ویریدم
چې بیا به خلک وایي چې نن سبا خلکو کې صله رحمي ختمه شوه
هیچا کی هم خیر پاته نشو هیڅوک به په چا اثره نکوي نو ځکه مې ددي لاروی ضمانت وکړو
نو د مقتول اولاد ډیر متاثره شو
او و یی ویل چی اي امیر المؤمینینه
مونږ ورته معافی کوو.!!
عمر فاروق ورته وویل چی داولی؟؟؟
هغوی وویل هسی نه چی بیابه خلک وایی
چی نن سبا بیخی عفوه او بښنه په چا کی پاته نشوه