چو بخت عرب بر عجم چیره شد
همی بخت ساسانیان تیره شد
دریغ آن سر و تاج و اورنگ و تخت
دریغ آن بزرگی و آن فر و بخت

شود بنده‌ی بی‌هنر شهریار
نژاد و بزرگی نیاید به کار
نه جشن و نه رامش نه گوهر نه نام
به کوشش ز هرگونه سازند دام

بریزند خون از پی خواسته
شود روزگار بد آراسته
زیان کسان از پی سود خویش
بجویند و دین اندر آرند پیش

از ایران و از ترک و از تازیان
نژادی پدید آید اندر میان
نه ایران نه ترک و نه تازی بود
سخن‌ها به کردار بازی بود

چو با تخت منبر برابر شود
همه نام بوبکر و عمر شود
بر ایرانیان زار و گریان شدم
ز ساسانیان نیز بریان شدم

کزین پس شکست آید از تازیان
ستاره نگردد مگر بر زیان
تبه گردد این رنج‌های دراز
شود ناسزا شاه گردن‌فراز

همان زشت شد خوب شد خوب زشت
شده راه دوزخ پدید از بهشت
رباید همی این از آن آن از این
ز نفرین ندانند باز آفرین

چو دیدار رستم ز خون تیره شد
جهان‌جوی تازی بدو چیره شد
بدست یکی سعد وقاص نام
نه بوم و نژاد و نه دانش نه کام

#ابوالقاسم_فردوسی | #شاهنامه


Graphics Artworks Iran