هرکاری هم که بکنید آدمها در نهایت با کسانی شبیه خودشان دوست خواهند شد و گروههایی تشکیل خواهند داد که همه شبیه هم هستند. طبیعیست. اینجوری راحت اند.
من دوست دارم با کسانی دوست باشم که دوست ندارند با هیچکس دوست باشند. یک تناقضی دارد اما نهایتا همین تناقض سرگرمکنندهش میکند. از آدمهای با «روابطعمومی» بالا خوشم نمیآید. به نظرم خیلی باید بازیگر باشی که با همه بنشینی و با همه بلند شوی. من هم از بازیگرها خوشم نمیآید. از شخصیتها ولی خوشم میآید. متوجهاید که؟