–هنوزم امید تو چشماش که از حرکت وایستاده بودن دیده میشد ، تلاش هایی که کرده بود تا ابد تو چشماش معلوم بودن ، حتی اگه زندگی چشماشو از بین ببره بازم حسی که تو چشماش موج میزد در یادم میمونه ، چطور میشه تلاش هایی که یک انسان عمرش رو پاشون گذاشته رو فراموش کرد؟ بدون هیچ تردیدی ، شکی و ترسی تا ابد در خاطرم جاودانه میمونه ✨