جغرافیای فرهنگی-فرهنگ جغرافیایی

مجسمه آزادی چیزی جز برنزی زنگ زده نیست
علی پیروز

نوشتار بالا را چند ماه پیش نوشته بودم
اما اینکه چرا امروز آن را منتشر کردم دلیلی داشت.

گفتمان غرب که بیش از صد و پنجاه سال است در منطقه ما نفوذ کرده، و چنانچه گفتم تمدن های شکست خورده، از آنرو که دچار خلع تمدنی و ایدئولوژیک میشوند، لاجرم به تمدن غالب گرایش پیدا میکنند. طی این حدودا دو سده غرب با گفتمان دموکراسی و لیبرالیسم(فردگرایی) اش کوشید در تمدن های دیگر برای خود همسوهایی پیدا کند، و الگوهای تمدنی خود را، از پوشش گرفته تا معماری و هنر و فلسفه و پول و …. را به دیگران تحمیل کند.
آری تحمیل، اینکه این تحمیل در جاهایی بنا به میل برخی افراد در تمدن مغلوب بوده باشد چیزی از اصل ماجرا، یعنی سلطه ی تمدنی، نمیکاهد. از این روست که غرب سبک زیستی خود را به انحای مختلف، یعنی استیلای فکری و فرهنگی و اقتصادی که به ظاهر پیشروی نرم هستند به پشتوانه ی تسلط و تحمیل نظامی، سیاسی و پولی، اعمال میشود.

اما در چند سال گذشته، شاهد آن هستیم که قدرت هایی در شرق عالم تلاش دارند که هژمونی غرب را در هم بشکنند و نظم دیگری را بر جهان حاکم کنند. از این میان ایران، پیش و بیش از همه کوشیده تا در برابر تمدن غربی، تمدن خودرا بازیابی کند. و استقلال و قواعد خود را بر خود و منطقه ی تاریخی اش استوار سازد.

پس از جنگ اوکراین غرب کوشش بسیاری کرد که خود را تجلی دموکراسی و آزادی خواهی و هر دیگری ای را تجلی فاشیسم و خودکامگی نشان دهد. اما پس از طوفان الاقصی، و جنایاتی که دژ نظامی منطقه ای غرب، یعنی رژیم صهیونیستی، که عینیتی برابر با پلیس های رومی دارد، چنان وجهه‌ی غرب را درهم شکست که نمیشد آنرا به راحتی بازسازی کرد، ولی اوضاع پس از پاسخ ایران به تعرض رژیم صهیونیستی در وعده صادق، و عدم توانایی جهان غرب، یعنی: آمریکا، انگلیس، فرانسه، رژیم صهیونیستی و حکام مزدور منطقه ای و دیگر شرکایی که در این عملیات تلاش امنیتی اطلاعاتی بسیاری کردند تا بتوانند وجهه‌ی بازدارندگی دژ نفوذی نظامیشان را حفظ کنند، شدیدا آسیب دیدند. و در منطقه ، میان ملتهای مسلمان، پاسخ سخت ایران و عدم توانایی در مهار غرب موجی از امید و اعتماد به نفس را ایجاد کرد. خصوصا که پیش از آن محور مقاومت و خصوصا آزادمردان یمنی توانسته بودند هژمونی قدرت دریایی را به زیر کشند.
اما از اقبال و عملکرد بد دولتهای غربی، موج عظیم اعتراضات به جنایتهای آمریکا و رژیم صهیونیستی، به آکادمی ها، یعنی به نهاد اندیشه‌ی غربی رسوخ کرد، و دولتهای غربی علی الخصوص آمریکا، بر خلاف ادعاهای چندی دهه ای شان در خصوص دموکراسی و آزادی بیان که همواره از آن چون چماقی برای تحقیر دیگران بهره می بردند، شدیدا آسیب دید.
با اینکه عمده ی رسانه تا و بسترهای فضای مجازی در کنترل هژمونی غرب و علی الخصوص امریکاست، دومینوی تخریب چهره ی غرب با سرعت بسیاری در حال پیشروی است و این مهم چهره ی ادعاهای این تمدن را شدیدا مخدوش کرد و همه دیدند که پادشاه برهنه است، پادشاه مدافع حقوق بشر در عصر رسانه، ده ها هزار زن و کودک را برای منافع اش و حفظ هژمونی‌اش قتل عام میکند و با بی شرمی، مکررا به یمن تسلط رسانه ای سعی دارد چنانکه مک لوهان اندیشمند رسانه ای غرب میگفت، با زیرنویسی مطلوب خبر را به نفع خود تغییر دهد و وانموده هایش را همچنان به دیگران بفروشد.
وانموده هایی چون هالیوودی که بارها توسط بسیاری نشان داده شده بود که جز ماکت و میزانسن و حرکت دوربین چیزی از حقیقت با خود ندارند، اکنون در جهان واقعی هم بی پشتوانه تر و لخت ترند.
و دموکراسی و آزادی بیان، این کالای فاخر غرب، در سرکوب مردم خودش بی آبروتر از عرصه ی حقوق بشر، ظاهر شد. و به قول بودریار نشان داد آمریکا نه یک حقیقت، بلکه یک وانموده است، وانموده‌ای نظامی رسانه ای که نسبتی با شعارهایش ندارد.
وضعیتی که هم در منطقه ما و هم در خود غرب، پرچم ایران را به نقطه ای بلندتر برد، اما همچنان غرب گرایانی در ایران و منطقه که تمام هستیشان را بر روی اسب غرب گرو نهاده اند، برای جلوگیری از اعلام ورشکستگی، سکوت اختیار کردند.
اینجا پیر فرتوت استعمار به یمن بوقچی قدیمی اش به میدان آمد، تا لااقل در منطقه و داخل ایران و در جهان بگوید این فقط او نیست که برهنه است، بلکه گفتمانی که محور مقاومت و حقانیت را پشتیبانی میکند نیز عریان است. برای همین دست به جعلی نابخردانه و ناشیانه زد و اسنادی ساختگی را رونمایی کرد که در ایجاد اجماع بی آبرویان، برای خود آبرویی دست و پا کند. غافل از اینکه دستیاران رسانه ای اش حتی دسترسی به فونت فارسی و wordی که فارسی را پشتیبانی کند نداشتند. برای همین از فونت عربی بهره برده بودند تا بازداشتگاهی پر از تجاوز به سبک سناریوهای هالیوودی دستو پا کنند. اما «بازداشتکاه» از آب درآمد، این جماعت بر خلاف ژست حرفه ای بودن حتی کمتر شناختی از واقعیت ایران نداشتند.