جریان

چیزی که ترسناکه فقط این نیست که الان از آزادی و عدالت در کشور بی‌نصیبیم!

ترسناک‌تر اینه که با این شیوه‌ای که با هم بر سر راه‌های رسیدن به آزادی می‌جنگیم و نفرتی که از کلمات‌مون نسبت به هم می‌باره تصور فردایی که کنار هم باشیم و حقوق همدیگر رو به رسمیت بشناسیم غیرممکنه.

ترسناک‌تر اینه که چنان به سرکوب خو کردیم و سرکوب و ترس از «دیگری» در ما درونی شده که حتی در مقابله با سرکوب هم تبدیل به سرکوب‌گرانی شدیم که کسی که نظر مخالف ما داره رو می‌خواهیم در نطفه خفه کنیم.

ترسناک‌تر اینه که به جای گفت‌وگو و «شنیدن» افکار و دردهای هم، زبان‌مون صرفا به طعنه و کنایه و پرخاش آلوده‌ست و صرفا به دنبال منکوب کردن طرف مقابلی هستیم که جور دیگه‌ای فکر می‌کنه.

ترسناک‌تر اینه که اگر الان که در قدرت نیستیم با هم چنین می‌کنیم فردایی که قدرت بگیریم با هم چه می‌کنیم.

ترسناک‌تر اینه که «سوریه شدن» فقط به ویرانی و نابودی شهر و خانه‌ها و ساختمان‌ها نیست، به ویرانی و انهدام روح‌ و ذهن و جان مردمان کشور هم هست؛ حال بماند که این دومی می‌تواند منجر به اولی هم بشود!

می‌فهمم که شرایط چقدر سخته و چقدر مردم ناامیدند و چقدر عصبانی‌اند و حق هم دارند؛ می‌فهمم که چه میزان ممکنه تفاوت نگاه وجود داشته باشه و اساساً قرار هم نیست که اختلاف‌های فکری‌مون الزاما از بین بره و می‌فهمم که برای گامی به پیش رفتن راهی جز بحث و گفت‌وگو و حتی جدل فکری نداریم!

اما به این هم فکر کنیم که با این راهی که «ما» می‌ریم و بذر نفرتی که در دل‌مون نسبت به همدیگه می‌کاریم، هر تخیلی برای ایرانی آباد و آزاد و عادلانه که بتونیم در فرداها کنار هم بسازیم غیرممکنه!

در «جریان» باشید.
@Jaryaann

⭕️ اعتراض با دهان بسته

تظاهرات، نشانه یک اعتراض است، اعتراضی خشمگین! و اگر عاقل باشیم، سیاست‌مداران باید از آن استقبال کنند. چرا که تظاهرات نوعی بازخورد صریح جامعه به حکومت است و نشانه زنده بودن آن سیستم. نگرانی آن جاست که جامعه به «اعتراض با دهان بسته» و یا اعتراض خندان روی بیاورد.
بگذارید پنج نشانه اعتراض با دهان بسته/خندان را با هم مرور کنیم و بعد صادقانه از خود بپرسیم که آیا این اعتراض‌ها در کشور ما وجود دارد یا نه؟

مهاجرت سرمایه؛ سرمایه‌گذاری در کشوری دیگر نه صرفا به قصد توسعه کسب وکار که به دلیل ریسک‌گریزی نوعی اعتراض است به فضای کسب وکار در آن کشور و احساس ناامنی. کارآفرینان ثروتمند وقتی احساس ناامنی می‌کنند به خیابان ها نمی‌آید و خشمگین نمی‌شود. خاموش و خندان، پولش را بر می‌دارد و می‌رود. بدترین قسمت داستان این است که هم ثروت می‌رود هم ثروت‌آفرین. کشور تهی می‌شود از ثروت‌آفرینان جسور، خلاق و آینده‌ساز.

دوتابعیتی شدن یا مهاجرت: تلاش برای اخذ تابعیت یک نوع اعتراض است؛ اعتراض به وضعیت موجود؛ اعتراض به بی‌اعتبار بودن پاسپورت؛ اعتراض به نگرانی دائمی نسبت به آینده.

کتاب نخریدن و کتاب نخواندن: جامعه‌ای که کتاب نمی‌خواند. در اصل دارد اعتراض می‌کند. اعتراض به اینکه ارتقا به علم و دانایی نیست. بلکه به ارتباط و پارتی است.

ماهواره: وقتی در یک جامعه رسانه‌ها متعدد باشند و متنوع. نه یک دست و یک صدا. مردم خود از تضارب اطلاعات و دیدگاه‌های مختلف به حقیقت دست می‌یابند اما اگر فقط یک صدا از کانال‌های رسمی برخاست. مردم اعتراض می‌کنند و این اعتراض‌شان را در پشت بام‌ها نشان می‌دهند نه با شعار دادن که با گذاشتن دیش! ماهواره پشت بام‌های شهر نشانه اعتراض مردم است. دیش‌ها به هر سمتی غیر از آن کشور چرخید یعنی اعتماد از بین رفته است.

فرار مالیاتی: مالیات در همه جای دنیا تلخ است. اما کشورهای پیشرو یاد گرفته‌اند که کمی از تلخی‌اش بکاهند. با پنج شیوه: همه مالیات می‌دهند! (عدالت مالیاتی)، معلوم است که چگونه و چه مقدار مالیات می‌دهند (شفافیت مالیاتی) تا حد ممکن فرآیند تعیین و اخذ مالیات آسان شده (سهولت مالیاتی) و دادن مالیات می‌شود اعتبار (کسی که یک میلیون مالیات می‌دهد تا یک میلیارد در نظام بانکی و مالی آن کشور اعتبارشان متفاوت است). از همه مهم‌تر آنان که مالیات می‌دهند می‌دانند که مالیات در کجا خرج می‌شود و مالیات گیرندگان پاسخگو هستند و شفاف. وقتی یک شهروند بودجه کشور را می‌بیند و متوجه می‌شود برخی نهادها که مالیات نمی‌دهند و برخی نهادها هم بودجه‌های میلیاردی دریافت می‌کنند نه خروجی مشخصی برای جامعه دارند و نه پاسخگویی. آنگاه تصمیم می‌گیرد که اعتراض کند نه خشمگین و در خیابان که خندان و در دفتر کارش با دو دفتره شدن و رشوه به مامور مالیاتی!

☑️ تجویز راهبردی:
1-برای حاکمان: دمی را با خود خلوت کنند و صادقانه به دو سوال پاسخ دهند؛ اول اینکه آیا نشانه‌های پنج گانه اعتراض خاموش در جامعه ما وجود دارد؟ دوم اینکه آیا به همان اندازه که به تظاهرات و اعتراضات خیابانی توجه می‌کنیم به اعتراضات زیرپوستی و خندان نیز توجه می‌کنیم؟ فراموش نکنیم اعتراض همیشه خود را در خیابان‌ها نشان نمی‌دهد. اعتراض را می‌شود در پشت‌بام‌ها (دیش‌های ماهواره)، پاسپورت‌ها، کتاب فروشی‌های کم فروغ و رشوه دید.

2-برای مردم: کتاب و امید را فراموش نکنیم. کتاب (نام دیگر مطالعه+ اندیشه) باعث می‌شود که تجربیات مثبت و منفی جهانی را بیاموزیم و امید باعث می‌شود که در هر جایی هستیم منشا اثر و پیشرفت باشیم. کشور یک شبه و صرفا از بالا ساخته نمی‌شود. سعی کنیم خانه، مدرسه، محله و اداره‌مان را حرفه‌ای‌تر مدیریت کنیم. کشورهای پیشرفته، نیازمند خانواده‌های منسجم‌تر، مدارس شاداب تر، شهرهای تمیزتر و ادارات روزآمدتر است.

شاملو، شاعر نام آشنا سروده است، چراغی در دستم چراغی برابرم. من به جنگ سیاهی می‌روم. شاید آن دو چراغی که وی گفته باشد همین کتاب و امید باشد. این دو چراغ را نباید هیچگاه، هیچگاه زمین گذاشت حتی اگر دستان ما خسته و چشم‌های ما اشک‌آلوده باشد.

✍️ مجتبی لشکربلوکی
#آگاهى #كتاب #امید
در «جریان» باشید.
@Jaryaann

🍀سلام به همراهان جریان
با توجه به مشکل پیش آمده برای دسترسی به تلگرام در داخل ایران،‌ چند روزی مطالب کمتری را در اینجا منتشر می‌کنیم با امید به اینکه این مشکل به زودی حل شود و فعالیت جریان به شیوه سابق بازگردد.

البته این مدت فرصت بدی نیست تا دوستانی که به علت مشغله‌های مختلف نتوانستند مطالب قبلی کانال را ببینند، آنها را سر فرصت بخوانند و ببینند و بشنوند.

با مهر و احترام

در «جريان» باشيد.
@Jaryaann ‏