┓ ◌
❇️ ادراک می تواند فراتر از کارما باشد
اولین قدم برای رهایی از رنجی که توسط کارما ایجاد شده اعتراف به این است که قدرت کیهانی وجود دارد. ما در جهل زندگی می کنیم. غلبه کردن بر این مايا، و فراتر بردن نفس، ذهن و جسم آسان نیست؛ اما اگر برای در حقیقت، علاقه مند و برای رهایی اشتیاق داشته باشیم، بعد بدون هوای نفس، و جدا از حاشیه ها و بانظم و مرحمت آفریدگار شاید حقیقت را بفهمیم و آزادشویم. در غیر این صورت، فقط زندگی می کنیم و می میریم. ما می دانیم کارما چیست و بیش تر ما حتی می دانیم که چطور با آن کنار بیاییم. هر وقت اتفاقی برای ما می افتد، شانه هایمان را بالا می اندازیم و می گویم: «کارما». وقتی اتفاقی برای دیگران می افتد که فراتر از درک ماست، تصور می کنیم که این باید کارمای خودشان باشد که به خودشان برگشته است. البته که این قانون کار ما را پوشش می دهد و قانون، «از هر دستی بدهی، از همان دست پس می گیری» است ولی مهم ترین چالش ما چیست؟ موضوع فقط یادگرفتن همه چیز درباره کار ما نیست، بلکه باید بتوان از آن فراتر رفت.
فقط وقتی که انسان حقیقت را درک کند، آن زمان است که می تواند از کارما هم فراتر برود. تا وقتی که ما معتقد هستیم زنده ایم و کاری انجام می دهیم اعمال ما بر طبق قانون کارما ثبت می شوند. خواه اعمال ما خوب باشد یا بد، به ندرت اهمیت پیدا می کند. چیزی که اهمیت دارد این است که ما به وجود داشتن در قالب نفس، ذهن و جسمی که مسئولیت اعمالمان را به عهده می گیرد، ادامه می دهیم. البته اگر کارهای خوب انجام بدهیم، برای کارمای مثبتمان پاداش داده می شود. لحظه ای که ما با مجموعه ی ذهن و جسمی که هم تفکر می کند، هم اشتیاق دارد، هم آرزو می کند. به دنیا می آییم رنج ما شروع می شود و تا لحظه ای که بمیریم ادامه می یابد. پس، هدف، رهایی از زندگی دوباره پس از مرگ در جهان آخرت است که یعنی رهایی از کارما.
#قانون_کارما
#آتمان_این_راوی
@KArma_mAvara
┗◌
❇️ ادراک می تواند فراتر از کارما باشد
اولین قدم برای رهایی از رنجی که توسط کارما ایجاد شده اعتراف به این است که قدرت کیهانی وجود دارد. ما در جهل زندگی می کنیم. غلبه کردن بر این مايا، و فراتر بردن نفس، ذهن و جسم آسان نیست؛ اما اگر برای در حقیقت، علاقه مند و برای رهایی اشتیاق داشته باشیم، بعد بدون هوای نفس، و جدا از حاشیه ها و بانظم و مرحمت آفریدگار شاید حقیقت را بفهمیم و آزادشویم. در غیر این صورت، فقط زندگی می کنیم و می میریم. ما می دانیم کارما چیست و بیش تر ما حتی می دانیم که چطور با آن کنار بیاییم. هر وقت اتفاقی برای ما می افتد، شانه هایمان را بالا می اندازیم و می گویم: «کارما». وقتی اتفاقی برای دیگران می افتد که فراتر از درک ماست، تصور می کنیم که این باید کارمای خودشان باشد که به خودشان برگشته است. البته که این قانون کار ما را پوشش می دهد و قانون، «از هر دستی بدهی، از همان دست پس می گیری» است ولی مهم ترین چالش ما چیست؟ موضوع فقط یادگرفتن همه چیز درباره کار ما نیست، بلکه باید بتوان از آن فراتر رفت.
فقط وقتی که انسان حقیقت را درک کند، آن زمان است که می تواند از کارما هم فراتر برود. تا وقتی که ما معتقد هستیم زنده ایم و کاری انجام می دهیم اعمال ما بر طبق قانون کارما ثبت می شوند. خواه اعمال ما خوب باشد یا بد، به ندرت اهمیت پیدا می کند. چیزی که اهمیت دارد این است که ما به وجود داشتن در قالب نفس، ذهن و جسمی که مسئولیت اعمالمان را به عهده می گیرد، ادامه می دهیم. البته اگر کارهای خوب انجام بدهیم، برای کارمای مثبتمان پاداش داده می شود. لحظه ای که ما با مجموعه ی ذهن و جسمی که هم تفکر می کند، هم اشتیاق دارد، هم آرزو می کند. به دنیا می آییم رنج ما شروع می شود و تا لحظه ای که بمیریم ادامه می یابد. پس، هدف، رهایی از زندگی دوباره پس از مرگ در جهان آخرت است که یعنی رهایی از کارما.
#قانون_کارما
#آتمان_این_راوی
@KArma_mAvara
┗◌