🔸نگاهی کوتاه به عهدنامه ایران و عثمانی(1238 ه.ق )
🔹فاطمه قاضیها
🔺دوران حکومت فتحعلی شاه دومین پادشاه قاجار یکی از سرنوشت سازترین و ناگوارترین دوران تاریخ ایران است(۱۲۵۰-۱۲۱۲ قمری). کشور ایران دراین دوره حتی با وجود درایت رجالی چون میرزا ابوالقاسم قائم مقام و ولیعهدی مانند عباس میرزا نائب السلطنه ،نتوانست از تأثیر سیاست های سودجویانه کشورهای روس و انگلیس و حتی فرانسه در امان بماند و در نتیجه دچار حوادث متعددی گشت که به ترتیب مهمترین آنها عبارتند:
1) جنگ های اول ایران و روس که منجر به عهدنامه گلستان در سال ۱۲۲۸ (ه. ق) شد. ۲) جنگ ایران و عثمانی و به دنبال آن معاهده بین دو دولت در سال ۱۲۳۸ (ه. ق).
۳) جنگ های دوم ایران و روس منجر به معاهده ترکمانچای در سال 1243(ه. ق).
این یادداشت، در باره عهدنامه ای است که بین ایران و عثمانی، بعد از جنگی که در فاصله سال های « 1236-38» بین دوکشور رخ داد، انعقاد یافته است.
فتحعلی شاه در یکی از نامه هایش این جنگ کوتاه مدت را تشبیه می کند به «شعله خاری که به تندی سرکشی کند و بزودی خاموشی پذیرد «و یا پریشانی جزئی که چند روزی در حدود مملكتين حادث شد». (1)
آنچه موجب بروز این جنگ گردید دلایل پیچیده و گسترده ای بود که از تاریخچه روابط دو کشور و همچنین ارتباطات دو دولت با دول استثمارگر سرچشمه می گرفت. دلایلی که تفصيل آنها در این مقوله نمی گنجد پس در این مختصر تنها به مهمترین عامل آن(2 ) یعنی تحریکات روسیه تزاری پرداخته می شود:
جنگ ایران و عثمانی نتیجه مستقیم و منطقی عهدنامه گلستان است. سرشکستگی و خفتی که از این جنگ دامنگیر ایرانیان و شخص عباس میرزا شد موجب گردید تا برای ترمیم داغ شکست از روسیه، به جنگ دیگری تن دردهد. روسها نیز که ایران را پس از یازده سال دفاع در مقابل تجاوزاتشان دشمن پرزوری می پنداشتند، میل داشتند این کشور را در جای دیگری درگیر سازند تا هم انرژی و قدرت نظامیش فرسوده شود،وهم عقده هایش فروکش کند. دیپلمات های روسی به عباس میرزا وعده دادند که وی هر وسعتی از خاک عثمانی را اشغال کند آن را جزء قلمرو او بشناسند. تحریکات روسها در طبیعت جاه طلب عباس میرزا اثر کرد و ندانم کاری های دولتمردان دو کشور مسلمان هم مزید بر علت شد.
لینک یادداشت: 👇
http://ghaziha.kateban.com/post/3783
@Kateban
🔹فاطمه قاضیها
🔺دوران حکومت فتحعلی شاه دومین پادشاه قاجار یکی از سرنوشت سازترین و ناگوارترین دوران تاریخ ایران است(۱۲۵۰-۱۲۱۲ قمری). کشور ایران دراین دوره حتی با وجود درایت رجالی چون میرزا ابوالقاسم قائم مقام و ولیعهدی مانند عباس میرزا نائب السلطنه ،نتوانست از تأثیر سیاست های سودجویانه کشورهای روس و انگلیس و حتی فرانسه در امان بماند و در نتیجه دچار حوادث متعددی گشت که به ترتیب مهمترین آنها عبارتند:
1) جنگ های اول ایران و روس که منجر به عهدنامه گلستان در سال ۱۲۲۸ (ه. ق) شد. ۲) جنگ ایران و عثمانی و به دنبال آن معاهده بین دو دولت در سال ۱۲۳۸ (ه. ق).
۳) جنگ های دوم ایران و روس منجر به معاهده ترکمانچای در سال 1243(ه. ق).
این یادداشت، در باره عهدنامه ای است که بین ایران و عثمانی، بعد از جنگی که در فاصله سال های « 1236-38» بین دوکشور رخ داد، انعقاد یافته است.
فتحعلی شاه در یکی از نامه هایش این جنگ کوتاه مدت را تشبیه می کند به «شعله خاری که به تندی سرکشی کند و بزودی خاموشی پذیرد «و یا پریشانی جزئی که چند روزی در حدود مملكتين حادث شد». (1)
آنچه موجب بروز این جنگ گردید دلایل پیچیده و گسترده ای بود که از تاریخچه روابط دو کشور و همچنین ارتباطات دو دولت با دول استثمارگر سرچشمه می گرفت. دلایلی که تفصيل آنها در این مقوله نمی گنجد پس در این مختصر تنها به مهمترین عامل آن(2 ) یعنی تحریکات روسیه تزاری پرداخته می شود:
جنگ ایران و عثمانی نتیجه مستقیم و منطقی عهدنامه گلستان است. سرشکستگی و خفتی که از این جنگ دامنگیر ایرانیان و شخص عباس میرزا شد موجب گردید تا برای ترمیم داغ شکست از روسیه، به جنگ دیگری تن دردهد. روسها نیز که ایران را پس از یازده سال دفاع در مقابل تجاوزاتشان دشمن پرزوری می پنداشتند، میل داشتند این کشور را در جای دیگری درگیر سازند تا هم انرژی و قدرت نظامیش فرسوده شود،وهم عقده هایش فروکش کند. دیپلمات های روسی به عباس میرزا وعده دادند که وی هر وسعتی از خاک عثمانی را اشغال کند آن را جزء قلمرو او بشناسند. تحریکات روسها در طبیعت جاه طلب عباس میرزا اثر کرد و ندانم کاری های دولتمردان دو کشور مسلمان هم مزید بر علت شد.
لینک یادداشت: 👇
http://ghaziha.kateban.com/post/3783
@Kateban