අම්මා මාව කිරිඅම්මලාගේ ගෙදර අරන් ගිහින් පිරිත් කියලා යන්තරයක් දාලා පුහු ලිදකින් කියලා එකකින් වතුර ගෙනත් මහ පාන්දර මාව ඒ වතුරෙන් නාවලා ඒ ගොඩක් දේවල් කලාට පස්සෙ තමා මන් රෑට හීනෙන් බයවෙන එක නතර උනේ. බැදලා තනියම ඉන්න ප්ලෑන් කරපු මන් දැන් ඉන්නෙ මහගෙදර.කොටින්ම කීවොත් ඒ සිදුවීමෙන් පස්සෙ මන් තනියෙන් ඉන්න බයයි.ලක්මාල් නැතිදාට නන්ගිව හරි අම්මව හරි(ලක්මාල්ගෙ අම්මා හෝ නන්ගි)එක්ක තමා නිදාගන්නෙත්. අදටත් රෑට හීනෙන් විකාර දොඩවනවලු.ඒ සිදුවීමෙන් පස්සෙ රෑට පාරෙ යද්දි එද්දි උනත් මට කීප සැරයක්ම විවිද කරදර වෙලා තියෙනව.

අර කී මනී එක බොහොම අමාරුවෙන් සියපාරක් විතර කෝල් කරලා තමයි නැවත ගත්තෙ ඒකත් තුන් පාරකට.ඊට පසු කාලයේ ඔය සිදුවීම ගැන කතාකරනකොට අදුනන නංගි කෙනෙක් කීවා එදා පෙරහැර එන්න කලින් ලමයෙක් බයවෙලා හූ තිය තිය කෑගැහුව කියල.

එත් මන් අදටත් මගෙ හිතෙන් අහනවා එහෙම වෙන්න පුලුවන්ද කියල. මන් එදා දැක්කෙ හොල්මනක්ද ඒක මගෙ හිතේ ඇතිඋනු දෙයක්ද එතකොට අර පනුවො එහෙම හොල්මන් තියේ නම් අර මිනිස්සු ඒ ගෙදර ඉන්නෙ කොහොමද අර වැට ගහල තියෙන්නෙ එයාලගෙ ව්ත්තෙන් ඈත් වෙන්නද අනේ මන්දා. ඒ ගෙදරට ගිහින් බලන්න සිය දහස් වාරයක් හිතිලා තියෙනවා.ඒත් අර දැකපු දේ මතක් වෙද්දි කොහොම යන්නද ඉතින්.ඒ නිසා මට ඇත්තටම කියන්න තියෙන්නෙ කුලියට ගේකට යද්දි එහෙම නැත්න්ම් ගෙයක් සල්ලිවලට ගද්දි හොදට හොයල බලන්න ඕන.නැත්නම් අපි නොහිතන කරදර වලට පත්වෙන්න පුලුවන්.