صدای همنوازی ویالن از پشت درهای بلند و چوب کاری هم به گوش میرسه.
نگهبانا برات تعظیم می‌کنن و با ملایمت در ها رو باز میکنن.
صدای خفه‌‌ی ساز ها آزاد میشه و توی تنت نفوذ می‌کنه شدت شکوه و زیباییش.
به آرومی قدم‌هات رو جلو می‌کشی و وارد سالن میشی.
مرد ها و زن‌ها مشغول رقصن، به هم لبخند می‌زنن و فارغ از دنیای بیرونشون زیبان و این زیبایی رو با رقص‌های سبک و قدمت دارشون به رخ می‌کشن.
لوستر های بزرگ و سقف‌های بلند باعث میشن حس پرواز رو زیر پوستت حس کنی و با دراز کردن دست‌هات بال‌هات رو رشد بدی.
هوا خنک و لذت بخشه.
گوشه گوشه‌ی سالن آدم‌هایی ایستادن و مسحور صحنه‌ی رقص شدن. گیلاس‌ها رو توی مشتشون به فراموشی سپردن و تلالو پیچ و تاب زوج‌ها رو توی مایع مشروبشون تماشا می‌کنن.
مغز هاشون مشغول ستایش قاب رو به روشه و حواسشون در حال عشق‌بازی با تمام احساسات عجیب و رویایی‌ایه که دارن دریافت می‌کنن.
منظره‌ی مقابل چشم‌هاشون مثل یه خوابه، مثل یه آرزو. ترس این رو دارن که با یه پلک محکم همه چیز توی هم فرو بره و حل بشه.
منظره مثل یه رویاست، مثل مه و گیجی‌ای موقع مستی به ذهن آدم دست میده.
مغز هاشون محتاطانه بدن‌هاشون رو توی سست‌ترین و آروم‌ترین حالتشون نگه‌داشته تا فقط بتونن یک ثانیه بیشتر تماشا کنن و برای حس پروازشون خیال بچینن.