باب (16): عاريت گرفتن وسايل براي عروس، هنگام عروسي
1160 ـ عَنْ عَائِشَةَ رَضِي اللَّه عَنْهَا: أَنَّهُ دَخَلْ عَلَيْهَا أَيْمَنُ وَعَلَيْهَا دِرْعُ قِطْرٍ ثَمَنُ خَمْسَةِ دَرَاهِمَ، فَقَالَتِ: ارْفَعْ بَصَرَكَ إِلَى جَارِيَتِي انْظُرْ إِلَيْهَا فَإِنَّهَا تُزْهَى أَنْ تَلْبَسَهُ فِي الْبَيْتِ وَقَدْ كَانَ لِي مِنْهُنَّ دِرْعٌ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ فَمَا كَانَتِ امْرَأَةٌ تُقَيَّنُ بِالْمَدِينَةِ إِلاَّ أَرْسَلَتْ إِلَيَّ تَسْتَعِيرُهُ. (بخارى:2628)
ترجمه: از عايشه رضي الله عنها روايت است كه ايمن نزد او رفت در حالي كه او جامه اي پنبه اي كه قيمت آن حدود پنج درهم بود، به تن داشت. عايشه رضي الله عنها گفت: به اين كنيزم نگاه كن كه از روي تكبر، نميخواهد اين جامه را در خانه بپوشد، حال آنكه در زمان رسول الله من چنين جامهاي داشتم كه براي آراستن عروسهاي مدينه، مردم آن را از من به عاريت ميبردند.
1160 ـ عَنْ عَائِشَةَ رَضِي اللَّه عَنْهَا: أَنَّهُ دَخَلْ عَلَيْهَا أَيْمَنُ وَعَلَيْهَا دِرْعُ قِطْرٍ ثَمَنُ خَمْسَةِ دَرَاهِمَ، فَقَالَتِ: ارْفَعْ بَصَرَكَ إِلَى جَارِيَتِي انْظُرْ إِلَيْهَا فَإِنَّهَا تُزْهَى أَنْ تَلْبَسَهُ فِي الْبَيْتِ وَقَدْ كَانَ لِي مِنْهُنَّ دِرْعٌ عَلَى عَهْدِ رَسُولِ اللَّهِ فَمَا كَانَتِ امْرَأَةٌ تُقَيَّنُ بِالْمَدِينَةِ إِلاَّ أَرْسَلَتْ إِلَيَّ تَسْتَعِيرُهُ. (بخارى:2628)
ترجمه: از عايشه رضي الله عنها روايت است كه ايمن نزد او رفت در حالي كه او جامه اي پنبه اي كه قيمت آن حدود پنج درهم بود، به تن داشت. عايشه رضي الله عنها گفت: به اين كنيزم نگاه كن كه از روي تكبر، نميخواهد اين جامه را در خانه بپوشد، حال آنكه در زمان رسول الله من چنين جامهاي داشتم كه براي آراستن عروسهاي مدينه، مردم آن را از من به عاريت ميبردند.