* * *
Боботоғнинг бошига қор тушди, ота,
Ака, дарахтларнинг елкаси бўм-бўш.
Одамнинг бир марта ўлиши хато,
Ажал кўкрагимда ҳайдаб юрар қўш.

Қачондир умримиз жилғалар эди,
Осмонга ҳайқирган дарё бошланди.
Ҳаловат топмайман қайгача энди,
Қулфланган сандиқда нима ташланди?

Соғинчлар – кўзимда тўлғонган ҳумо,
Суягимни ёриб чиқади тишдай.
Яшайман – ўлчовим муҳаббат, аммо
Оғир юмушим йўқ ҳаво ютишдай.

Дундан ичкарида, дундан эшикда
Йиғлаш фаросатин ҳаммага берсин!
Олам оқиб борар улкан қўшиқда,
Мен жимжит турибман, Худо кечирсин!

Кеча – мўлжалимдан ортиб қолган йўл,
Бугун – маромига етмаган фурсат.
Менинг елкамда ҳам бўм-бўш турган қўл,
Ичда сўнгсиз ёққан қорлар бор фақат.

©Наргиза ОДИНАЕВА

Manzilimiz: 👉 @Nargiza_Odinayeva_ijodi