ဆန်ဈေး၊ ဆီဈေးနဲ့ အတွေးများ...

✅ဘောဂဗေဒ သဘောတရား အရဆိုရင် ဈေးနှုန်းတွေကို အသေ သတ်မှတ်လို့ မရဘူးဆိုတာ လူတိုင်းသိပါတယ်။ ဘဏ်တွေလည်း အတူတူပါပဲ။ အပ်နှံ့သူ ပြည်သူတွေကို အတိုး ဘယ်လောက်ပေးပါ့မယ်ဆိုတဲ့ မက်လုံးပေးရတယ်။

🔺စာရင်းရှင်ဖွင့်မလား?
🔺စာရင်းသေ ဖွင့်မလား? ဆိုပြီး ရွေးချယ်ခွင့်ပြုရတယ်။

✅ ရလာတဲ့ အပ်နှံငွေတွေကို Construction တွေမှာ ရင်းနှီးမြုပ်နှံရတယ်။ တခြားသော စီးပွားရေးလုပ်ငန်းတွေမှာလည်း ရှယ်ယာပုံစံ ထည့်ဝင်ရင်းနဲ့ သူ့ဆီလာအပ်တဲ့ ပြည်သူတွေကို အတိုးပုံမှန်ပေးနိုင်ဖို့ ရုန်းကန်ရတယ်။ ဆိုလိုတာက ဘယ်လုပ်ငန်းမှာ ဖြစ်ဖြစ် ဈေးနှုန်းတွေကို တရားသေ သတ်မှတ်လို့ မရနိုင်တာကို ပြောလိုတာပါ။

✅ အစိုးရနဲ့ ရေရှည် ပနံသင့်ဖို့ဆိုရင် စီးပွားရေး လုပ်ငန်းရှင်တွေ အနေနဲ့ လောဘသိပ်မကြီးတာ ကောင်းပါတယ်။

✅လက်ကား သမားတွေအတွက် ရည်ညွှန်းဈေးထက် အမြတ် ၂ ရာခိုင်နှုန်း၊ အဆင့်ဆင့် လက်လွှဲရောင်းချသူတွေအတွက် အမြတ်ငွေ ၁၀ ရာခိုင်နှုန်းဆိုတာ ခုလို ခေတ်ကြီးထဲ လုံလောက်သင့်နေပါပြီ။ ခက်တာက အစိုးရပိုင်းထဲမှာ ရော ၊ စီးပွားရေးသမားတွေထဲမှာရော ပူးသတ်ဆိုတာမျိုးက ရှိနိုင်တာပဲ မဟုတ်လား။ 🚫

✅ပြည်သူတွေရဲ့ အဓိက ပြသနာဖြစ်တဲ့ စားဝတ်နေရေးကို ပြည့်စုံအောင်ဖန်တီးပေးဖို့ပဲ လိုတာပါ။ တချို့နိုင်ငံတွေမှာ ဖြစ်တဲ့ အရေးအခင်းနဲ့ Revolution ဆိုတာ အစိုးရအပေါ် မကျေနပ်တာကို အခြေခံပြီး မီဒီယာ+အတိုက်အခံတွေရဲ့ မီးလောင်ရာ လေပင့်ပေးတဲ့လုပ်ရပ်တွေ ဆုံသွားခဲ့ရင် .....မဖြစ်သင့်တဲ့ ပြသနာတွေ ပိုဖြစ်ပါတယ်။

✅ အရင်ကတည်းက ရနေတဲ့ ဝန်ထမ်းတွေရဲ့ အခြေခံ လစာဟာ ခုလို ဆန်ဈေး၊ ဆီဈေးတက်နေလည်း အရင်လစာနဲ့ပဲ ကျားကန်နေရချိန်..။

✅ပြည်သူနဲ့ လောဘကြီးတဲ့ စီးပွားရေးလုပ်ငန်းရှင်တွေရဲ့ကြားမှာ အစိုးရအနေနဲ့ မျက်နှာပျက်တတ်ပါတယ်။ စီးပွားရေးသမားတွေကို ကြေငြာချက်နဲ့ တားလို့မရရင် အမိန့်အာဏာစက်နဲ့ပါ သုံးသင့်ပါတယ်။ အစိုးရအတွက် ပြည်သူကသာ အဓိကမို့ ဖြစ်ပါတယ်။


#နရီမိုး